Të gjejmë pasionet tona, për tu ndjerë të gjallë

Të gjejmë përsëri pasionet tona është një angazhim mbi të cilin duhet të përqendrohemi për të dalë nga mërzia, nga mosinteresimi, për tu ndjerë të gjallë. Para së gjithash duke identifikuar se ku humbasim vitalitetin. Cila rutinë, marrëdhënie, përfshirje, besim, punë thith energjitë tona, në vend që t’i rigjallërojë ato. Dhe ku ne ndjehemi bosh, automatikë ose fantazma, me pak fjalë, pa kuptim dhe qëllim.

Frika për të fluturuar

Ne jo gjithmonë arrijmë të gjejmë pasionin, për tu përkushtuar ndaj impulseve dhe dëshirave tona. Shpesh e gjejmë veten pezull, në një lloj mosinteresimi emocional, në të cilin pasioni lihet në pritje. Në vend që të përballemi me ndryshimet që pasojnë, ne zgjedhim të jetojmë nën tension.

Ne nuk harrojmë, por frika se çfarë mund të na kërkohet të ndjekim na bën të vendosemi në situata neutrale, pa e shprehur kurrë fuqinë që buron pas këtyre rezistencave. Ndonjëherë ne qëndrojmë në këtë dimension për dekada me radhë. Por në një farë kuptimi ne jemi si Toka, një sistem i mbyllur, ne nuk mund të shpëtojmë dhe atë që hedhim nga njëra anë, e gjejmë përsëri diku tjetër. Nëse i fundosim mbeturinat, ato do të veprojnë nga poshtë. Nëse lëmë mënjanë nevojat, kërkesat, emetimet tona do të jenë disproporcionale, do të mbinxehin. Ajo që ne nuk e shprehim, shpërthen.

Dëshirat, talentet, pasionet që nuk dëgjohen dhe plotësohen, veçanërisht ato më të rëndësishmet, bëhen simptoma emocionale si: mërzitje, agjitacion, zhgënjim, depresion, zemërim. Por edhe fizike si: Shtypje, rezistim, depresion. Siguria por edhe pasioni duhet të jenë në gjendje të gjejnë një vend në jetën tonë.

Rezistenca ndaj lumturisë

Sipas Gregg Levoy, një mësues në sektorin e trajnimit dhe arsimit, autor i disa eseve mbi pasionin më të shiturat në SHBA., strategjitë që ne në mënyrë të pandërgjegjshme zbatojmë me veten për t’i rezistuar pasioneve janë të ndryshme:

për shembull, duke u fshehur pas idesë se gjithmonë duhet t’i bëni gjërat me kritere dhe mençuri: gjithmonë merrni parasysh gjithçka, këshillohuni me ata që dinë më shumë, përgatituni më mirë, prisni kur gjërat janë më të mira, jini gati;
të presësh momentin e përsosur, kombinimin e kohërave, parave, energjisë, shtrirjes yjore;
zgjidhni një rrugë paralele me atë të vërtetën, e cila do të kishte qenë vërtet e jona, mjaft e afërt por jo për të qenë në të: një kritik arti në vend të një artisti, redaktor në vend të shkrimtarit, mësues e jo prind…;
vetë-sabotim, vazhdoni të qëndroni të zënë dhe të hutuar për të injoruar atë që dëshiron vërtet vëmendja jonë;
të jesh i bindur se nuk e dëshiron vërtet atë gjë, se ajo që kemi është e mjaftueshme, nuk kemi nevojë për asgjë tjetër.

Ringjall pasionin

Zgjimi i pasionit nuk është identifikimi i asaj që na pëlqen, por ajo për të cilën do të dëshironim të vuajmë, të guxojmë, të bëhemi të rrezikshëm, në mënyrë që të vazhdojmë. Ajo që ne do të ndjekim përkundër sakrificave, kostove. Pasionet janë të fuqishme, por ndonjëherë janë të vështira për tu identifikuar, duhet të kërkoni në mesin e gjërave që na bëjnë të lëvizim, që na shtyjnë të veprojmë. Ato nga të cilët nuk mund të qëndroni larg, të cilat na kanë kapur dhe do të ktheheni edhe nëse nuk kërkoni. Kjo i bën veprimet tona të humbasin kuptimin, ato nuk na bëjnë të kemi sukses, mbërrijmë, kur ato mungojnë.

I përkufizuar si një dëshirë ose entuziazëm intensiv për diçka, pasioni është një energji e jashtëzakonshme, një shtytje që na çliron nga pasiguria dhe na drejton drejt kënaqësisë. Si një varësi, nga një këndvështrim i caktuar: braktisja është e pamundur.

Në aspektin psikologjik, pasioni përkufizohet si një prirje e fortë drejt një veprimtarie. Një formë e ndërgjegjshme e angazhimit, në të cilën koha dhe energjia investohen rregullisht. Një profesion, një motivim. Jo një hobi që relakson. Përkundrazi, nuk na lë vetëm, ai futet në jetën tonë në një mënyrë urgjente. Ai ngushëllon, por i shtyn njerëzit të çmenden, nganjëherë ai shndërrohet në një obsesion. Pasioni në të vërtetë do të thotë edhe vuajtje.

Modeli i paraqitur nga psikologu Robert J. Vallerand i Laboratorit të Kërkimit mbi sjelljen sociale të Universitetit të Montrealit, Kanada, në të vërtetë parashikon dy forma të pasionit: adaptive dhe keqadashëse.

Është treguar se ai që është i mirë për ne, karakterizohet nga fleksibiliteti ndaj aktiviteteve të dëshiruara, na zhyt në gjendje emocionale pozitive dhe krijuese dhe ndikon në mirëqenien psikologjike, duke parandaluar keqdashjen, konfliktet, depresionin.

Nga ana tjetër, pasioni obsesiv është i dëmshëm, domethënë pasioni me çdo kusht, i cili ndërhyn negativisht me fushat e tjera ekzistenciale dhe mund të shkaktojë efekte të dëmshme. Aty ku entuziazmi kufizohet me fanatizmin, gëzimi me histerinë, egërsia me shqetësimin.

Burimi / https://www.psicologia24.it/

Artikuj të ngjashëm