Disa komente të fundit theksojnë se është raciste të ndjesh më shumë ndjeshmëri për refugjatët ukrainas, sesa për refugjatët klimatikë që kanë nevojë për ndihmën tonë. Deklaratat e presidentit bullgar se refugjatët ukrainas “nuk janë refugjatë me të cilët jemi mësuar… këta janë evropianë” zbulon një standard të dyfishtë të pakëndshëm.
Ka shumë konflikte të armatosura që ndodhin çdo ditë me mijëra njerëz që vdesin dhe humbasin shtëpitë e tyre në pjesë të ndryshme të botës. Luftërat dhe konfliktet në Afganistan, Darfur, Irak, Jemen, Kongo, Nigeri dhe Siri çojnë në gjakderdhje tragjike, shtëpi, familje dhe fëmijëri të shkatërruara.
Empatia e njëanshme
Empatia, ndjenja për të tjerët, është ajo që e çon njerëzimin përpara. Falë ndjeshmërisë, ne e vendosim veten në përvojën e dikujt tjetër dhe ndihmojmë njëri-tjetrin. Por ndjeshmëria mund të jetë edhe armiku ynë më i keq. E ashtuquajtura “empatia parochial”, u drejtohet vetëm njerëzve që perceptohen si pjesë e grupit tonë. Në vend që të jemi vërtet të orientuar drejt tjetrit, empatia e fshehtë kufizohet vetëm tek ata që janë si ne. Ata që nuk janë pjesë e grupit për shkak të prejardhjes, ngjyrës së lëkurës, gjuhës, kulturës ose burimeve të tyre refuzohen të mbrojnë anëtarët e grupit.
Dhembshuri racionale
Lufta nxjerr në pah më të keqen dhe më të mirën te njerëzit, dhe paradoksi është se të dy i kanë rrënjët te empatia. Kjo është arsyeja pse Paul Bloom ka mbrojtur dhembshurinë racionale kur kemi të bëjmë me padrejtësitë sociale. Dhembshuria racionale është jetike për mbijetesën në një shoqëri globale me pabarazi të thella sociale dhe kulturore.
Përgatiti K.I / Burimi www.psychologytoday.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
