Kur ngjarjet e së kaluarës ende ndikojnë ndjeshëm në të tashmen, do të na duket sikur ecim gjithmonë në teh të briskut, pa parë asnjë destinacion në horizont. Megjithatë, le të kemi parasysh se duke bërë një hap në kohë dhe duke mbajtur një mendje të hapur, mund të arrijmë të pranojmë të kaluarën si pjesë e jona.
Në këtë mënyrë, do të gjejmë forcën për të lënë pas zakonet negative që na kanë mbajtur të lidhur me ëndrrat e parealizuara dhe premtimet e tradhtuara. Mbyllja me të kaluarën shpesh është e vështirë, por vjen një moment në jetë kur duhet ta bëjmë atë.
Ne shqetësohemi shumë për të tjerët dhe kurrë për veten tonë, duke na shkaktuar stres dhe ankth, si dhe shumë frustrim. Nëse nuk mbyllim disa dyer, do të vazhdojmë të tërheqim dhimbjen dhe pakënaqësinë me vete… dhe gjithë kjo vuajtje e kotë do të na pengojë të ecim përpara pasi jemi të bllokuar emocionalisht. Të kesh guximin për ta bërë këtë nuk është një akt egoist. Nuk është shprehje e pakënaqësisë, por pikërisht e kundërta; është një demonstrim i dashurisë për veten.
E kaluara ka një vlerë absolute në jetën tonë: ajo na shënjon dhe na bën ata që jemi, bazuar në përvojat që kemi jetuar.
Ndonjëherë, e kaluara mund të jetë gjithashtu një gur që na mban të lidhur me kujtimet, veçanërisht ato negative që janë gjithnjë e më të vështira për t’u fshirë. Shpesh, në vend që të thyejmë disa lidhje, ne preferojmë t’i maskojmë ato: megjithatë, kjo është vetëm një përpjekje e butë për të mashtruar veten, duke menduar se gjithçka do të kalojë ose se është një situatë e përkohshme! Shpesh harrojmë se ashtu si fillimet, edhe fundet janë po aq thelbësore. Të mbyllësh disa dyer nuk do të thotë të harrosh, por të pranosh të kaluarën tonë për të ecur përpara.
Situatat që kemi përjetuar, momentet në të cilat jemi ndjerë keq, hallet, gabimet, marrëdhëniet që kanë përfunduar keq… janë të gjitha përvoja që mund të ndërtojnë një mur në rrugën e jetës sonë dhe të na pengojnë të vazhdojmë më tej. , duke na detyruar të mos jetojmë të tashmen. Mënyra më e mirë për të na lejuar të fillojmë një fazë të re të jetës me dinjitet është të vendosim zero kontakt me njerëzit, ose situatat, që më parë na bënin të pakënaqur. Kjo mund të shkaktojë vuajtje, por është e përkohshme dhe thelbësore të ndihesh më mirë. Në fakt, një nga mësimet më të rëndësishme që mund të mësojmë nga jeta është të heqim dorë nga ato barra që rëndojnë të tashmen tonë. Vetëm atëherë do të jemi në gjendje të vazhdojmë me bagazhe më të lehta dhe të hapur ndaj përvojave të reja.
Nuk mund ta jetojmë të tashmen duke u penduar për të kaluarën
Ne nuk mund ta lëmë derën hapur duke shpresuar për kthime të herëpashershme, me sigurinë se do të vazhdojmë të jemi të dashur. Ajo që ndodhi, ndodhi dhe ne duhet ta lëmë të shkojë, duhet të shkëputemi prej saj. Nuk ka kuptim të kërkojmë lidhje me ata që nuk duan të lidhen me ne. Gjërat ndodhin dhe ju duhet t’i lini të shkojnë! A i keni analizuar ndonjëherë rreziqet e qëndrimit në një situatë që ju bën të pakënaqur? Nëse e lini veten të ndikoheni nga ide të tilla si “po sikur të mos gjej dikë tjetër?”, “po sikur të pendohem?”, “po sikur gjithçka të shkojë keq?”, nuk do të bëni gjë tjetër veçse të kapeni pas diçkaje që shkakton dhimbje në shpirtin tënd.
E kuptoj, nuk është e lehtë të revolucionarizosh jetën tënde, ndryshimi është një nga gjërat që të frikëson më shumë! Ndonjëherë është më e lehtë të pranosh situata “të rehatshme” duke u ulur atje duke imagjinuar atë që duam në të vërtetë në vend që të vuajmë. Por nëse i lini shumë dyer të hapura të shkuarës, nuk do të jeni kurrë në gjendje të përqendroheni në gjërat që meritojnë vëmendjen tuaj.
Njoh shumë njerëz që ndajnë jetën e tyre me një partner që nuk e duan më nga frika se mos ndjejnë dhimbje ose nga mungesa e guximit për të përballuar pasojat që do të lindnin. Ata kalojnë muaj apo edhe vite të pakënaqur brenda! Pastaj ka nga ata që bëjnë shenjën e kryqit përpara se të ndërveprojnë me familjen e tyre, duke shpresuar se prindi ose vëllai ose motra nuk do t’u shkaktojnë humor të keq… Kjo do ta bëjë të pamundur të shkojë më tej. Vendimi nuk është aspak i thjeshtë, megjithatë është e rëndësishme të kuptohet se në disa situata nuk ka zgjidhje tjetër: nëse kjo rrugë do të lindë lumturinë dhe do të rizbulojë mirëqenien, atëherë nuk ka më rrugë të drejtë.
Mbyllja e dyerve dhe lënia pas të kaluarës do t’ju japë mundësinë t’i përkushtoheni ëndrrave tuaja dhe të vendosni synime të reja për të arritur.
Disa marrëdhënie, situata dhe njerëz duhet të përcaktohen me emrin e tyre: abuzim, shantazh emocional, lidhje traumatike, miqësi të rreme, shefa apo kolegë toksikë. Sqarimi i këtyre situatave dhe marrëdhënia juaj me këta persona do t’ju ndihmojë edhe më shumë në marrjen e vendimit të duhur. Dije se zgjedhja për të mbyllur disa dyer do t’ju çlirojë nga lidhjet që me kalimin e kohës kanë pasur vetëm një qëllim: të anuloni veten për të kënaqur të tjerët. Nuk është një vendim “ekstrem” apo i gabuar: mos u shqetësoni. Nuk ju kërkohet të jepni ndonjë shpjegim apo justifikim për sjelljen tuaj. Kur jeni të vetëdijshëm se kjo rrugë ishte e vetmja për të rizbuluar mirëqenien, integritetin tuaj dhe ekuilibrin e nevojshëm për një jetë paqësore, nuk do të jetë e nevojshme t’u shpjegoni njerëzve të tjerë arsyen e veprimeve tuaja.
Nëse vendosni t’i mbyllni derën dikujt ose diçkaje, bëjeni këtë me vetëdijen e plotë se kjo zgjedhje nuk do të shkaktojë asnjë ndjenjë faji. Vendimet që merrni janë vetëm për të mbrojtur veten, integritetin dhe lumturinë tuaj: jini arkitekti i fatit tuaj dhe në këtë nuk ka vend për faj. Kalimi i jetës suaj i përfshirë në një marrëdhënie që nuk funksionon më, mund t’ju pengojë vetëm të gjeni dashurinë që meritoni. Dhe e njëjta gjë ndodh në çdo fushë të jetës. Nëse e përqendroni mendjen dhe mendimet tuaja te një mik që ju ka zhgënjyer, ju largoni mundësinë për të vlerësuar shoqërinë e atyre që do të donin të hynin në jetën tuaj. Nëse i lini prindërit tuaj të vendosin për ju, nuk do të jeni kurrë në gjendje të bëni atë që dëshironi vërtet.
Nëse keni një marrëdhënie që nuk ju jep një mënyrë për të shprehur nevojat tuaja, nëse gjithmonë duhet të bëni kompromis për ta bërë atë të funksionojë edhe në jetën e përditshme, nëse vazhdimisht ndiheni të kritikuar ose të poshtëruar ose të shfrytëzuar, dhe nuk mundeni kurrë, nëse jo rrallë, jini të lirë të realizoni veten, sigurisht që po jetoni në një marrëdhënie mbytëse. Nuk them që duhet të jesh në një marrëdhënie perfekte, përkundrazi! Marrëdhënia perfekte nuk ekziston. Ajo që ka rëndësi është të jesh në një marrëdhënie që të bën të ndihesh i kënaqur dhe i lehtë, që të jep atë liri që është baza e çdo historie dashurie.
E kaluara ju ka lejuar të fitoni përvojë, por ju nuk jeni vetëm përvoja juaj. Në realitet, ju jeni shumë më tepër se një histori, sepse ajo që ka vërtet rëndësi është potenciali që keni në horizontin tuaj.
HAPI I PARË
Bëjini vetes këto pyetje: A kanë një qëllim gjërat negative që po sjell? A mund të më ndihmojnë të përmirësohem? Nëse përgjigjja e këtyre pyetjeve është “JO”, atëherë thuajini vetes: “Ky emocion nuk po më ndihmon, sepse po e fokusoj mendjen në mendime të padobishme dhe negative, tani fokusohem në atë që është me të vërtetë e rëndësishme”. Një shembull: kunata ime shkroi një libër të suksesshëm dhe unë qëndroj aty duke u thënë miqve dhe të afërmve se është një tekst mediokër ose më keq se ajo nuk mund ta shkruante sepse nuk ishte në gjendje. Çfarë po bëj? A është e dobishme për mua të diskreditoj kunatën time? Jo! Unë thjesht po i heq zhgënjimet e mia ndaj dikujt që kam frikë se e ka përmbushur veten! Ky emocion nuk më ndihmon sepse po e zhvendos zhgënjimin tim tek dikush që në fund të fundit nuk ka të bëjë fare me shqetësimin tim emocional. Prandaj duhet të kuptoj se nga vjen zhgënjimi im: pse nuk mund ta duroj suksesin e njerëzve të tjerë?
Është një proces i thjeshtë por aspak i parëndësishëm sepse po ndërhyj dhe për këtë arsye projektoj mendjen për të konfiguruar një drejtim të ri. Unë jam duke e projektuar veten të jem më proaktiv… dhe më beso! Kur filloni të fokusoheni në gjërat pozitive, filloni të tërhiqni situata pozitive, duke rritur pikëpamjet.
HAPI I DYTË
Hapi tjetër është krijimi i një plani veprimi: “E kaluara është e kaluara”. Ku po shkoni tani dhe si të arrini atje? Shpesh nuk i keni përgjigjet, por opsionet do ta ndihmojnë mendjen tuaj të shkojë në një drejtim të ri, duke lënë pas emocione dhe ndjesi të padëshiruara. Prandaj, çelësi i suksesit është të stërvitni mendjen tuaj për të lëvizur në një drejtim të ri dhe për të dërguar mesazhe të reja në ndërdijen tuaj, duke thyer modelin e mendimeve shkatërruese.
HAPI I TRETË
Mund t’ju duket e çuditshme, por hapi i fundit është më i thjeshti. Jetoni të tashmen dhe shijoni gjithçka që po ju ndodh, kapni bukurinë e gjërave edhe në situata që duken të thjeshta, të dukshme apo banale: një kompliment, një ditë me diell, një bisedë në telefon… Çfarë duhet të detyroni veten. të mendosh është se momenti i tanishëm është gjithçka që ke dhe do të kesh gjithmonë.
Nëse merrni të njëjtën rrugë çdo ditë për të shkuar në shkollë ose në punë, përpiquni ta përjetoni atë nga një këndvështrim tjetër, qëndroni në detaje që nuk do t’i kishit vënë re kurrë më parë nëse jeni shumë të zënë: mbani mend, bukuria e një udhëtimi nuk është në destinacioni por në rrugë! Sigurisht, dikush mund të kundërshtojë atë që shkruaj, veçanërisht nëse po përjeton një moment shumë të dhimbshëm. Çështja është se sado zemërthyer jemi nga ajo që po përjetojmë, ne jemi të gjallë…..dhe jeta nuk duhet humbur kot! Le të kujtojmë gjithmonë se nuk janë të fortë ata që nuk bien kurrë, por ata që bien dhe ngrihen përsëri! Edhe një mijë herë! Në fund të fundit ka të bëjë me shikimin e jetës sonë ndryshe, të jemi të guximshëm dhe të ndryshojmë flokët. Sepse, në realitet, ajo që ka rëndësi është kjo: të mësosh të evoluosh, të hapesh ndaj ndryshimit. Pasi të kemi përfunduar, le të mos ndalemi në atë që kemi humbur, por në atë që mund të fitojmë. Forca, edhe pse e fshehur, është gjithmonë brenda nesh, ajo është aty vetëm duke pritur të dalë, ne duhet ta duam veten në 360° dhe kjo përfshin gjithashtu angazhimin për të qenë të lumtur.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
