Ne të gjithë kemi nevojë për diçka për të mbajtur kur dallgët e jetës na godasin dhe na mbulojnë. Modelet terapeutike të bazuara në shpresë kërkojnë të na japin mjete për të dalë nga momentet e vështira.
Psikiatri dhe neurologu, Viktor Frankl, tha se jeta, në fund të fundit, nuk është gjë tjetër veçse të marrim përgjegjësinë për të gjetur përgjigjet e duhura për çdo problem që na del përpara. Kjo është e vërtetë, por, siç e dimë mirë, nuk është e lehtë të kuptosh se cilat janë strategjitë më të mira përballë sfidave që na ofrojnë fatet tona.
Kjo është kur terapia psikologjike shpesh hyn në lojë. Qëllimi i modeleve të ndryshme psikoterapeutike është të udhëheqin individin. Kjo do të thotë se ata mund të marrin vendimet më të mira vetë dhe bazuar në vlerat dhe nevojat e tyre. Disa nga këto qasje janë pasuruese dhe thelbësore dhe ia vlen të mësohen.
Terapia e shpresës është një terapi frymëzuese që kërkon t’u ofrojë mjete pacientëve në mënyrë që ata të përballen më mirë me momentet e vështira. Në fund të fundit, ne të gjithë kalojmë rrethana kur befas, zbulojmë se e tashmja është jashtëzakonisht e vështirë dhe e ardhmja duket plotësisht e paqartë. Pikërisht në këto lloj skenarësh ne vlerësojmë të ankorojmë veten në diçka përballë valëve që, shpesh pa e vërejtur me të vërtetë, na çojnë larg.
Terapia e shpresës
Të jetosh pa shpresë do të thotë të jesh i mbyllur në një cep mendor shqetësues ku bëhet vërtet e lehtë të biesh rob i depresionit. Në fakt, si qenie njerëzore, ne nuk mund të jetojmë pa dritën e brendshme që, si një far, drejton qëllimet dhe inkurajimin tonë për t’u ngritur çdo ditë. Prandaj, nuk është për t’u habitur që ekziston një model psikoterapeutik i bazuar në këtë dimension.
Terapia e shpresës është një formë trajtimi i shkurtër dhe gjysmë i strukturuar që e udhëheq pacientin drejt arritjes së qëllimeve të tij. Ajo i ka rrënjët në teorinë njohëse të shpresës të formuluar nga Charles Snyder.
Ai e përkufizoi mendimin shpresëdhënës si mekanizmin mendor që e nxit individin drejt arritjes së objektivave dhe gjithashtu për të kapërcyer vështirësitë. Ne të gjithë kemi nevojë për këtë komponent motivues për të imagjinuar rrugë të reja për ndryshim. Do të thotë se ne mund të përballemi me atë që na lëndon dhe mund të krijojmë jetën që duam.
Kjo terapi bazohet në psikologjinë pozitive. Ai gjithashtu integron ndërhyrjet kognitive-sjellëse, mjetet narrative dhe konceptet e terapisë së fokusuar në zgjidhje.
Strategjitë e terapisë së shpresës
- Përmirësoni bindjet vetë-referuese të individit
Një nga qëllimet e kësaj terapie është ta bëjë dialogun e brendshëm më shpresëdhënës dhe më pak dobësues. Si rregull, shumë njerëz ndërmarrin terapi sepse posedojnë ide dhe vetë-perceptime negative dhe shumë të njëanshme. Hapi i parë i kësaj terapie është të punojë në njohjen, të hapë perspektiva të reja dhe të lehtësojë ndryshimin e sjelljes.
- Mbjell një ndjenjë shprese të orientuar drejt qëllimit
Mendimet shpresëdhënëse janë ato që na bëjnë të ëndërrojmë për shtigje të reja drejt mirëqenies. Strategjia e terapisë së shpresës është të mendosh për qëllime dhe objektiva të reja. Këto të fundit janë si ura që na ndihmojnë të shpëtojmë nga momentet e errëta drejt të ardhmes që meritojmë.
- Ristrukturimi kognitiv për të lehtësuar ndryshimin
Terapia e shpresës i ka rrënjët në terapinë kognitive-sjellëse. Një nga shtyllat e tij është ristrukturimi kognitiv. Falë kësaj, individi mund të modelojë arsyetimin dhe besimet e tij jofunksionale, t’i bëjë ata më fleksibël, t’i ndryshojë ato dhe të adoptojë një pamje të brendshme të shëndetshme dhe pozitive.
- Aleancë terapeutike për të lehtësuar pjesëmarrjen e individit
Terapisti profesionist i shpresës e di se ndryshimi nuk do të jetë i mundur nëse nuk arrijnë një aleancë kuptimplotë me pacientin e tyre. Prandaj, ata duhet të krijojnë një mjedis terapeutik të sigurt, edukues dhe të bazuar në besim nga i cili zgjohen pikat e forta të pacientit.
- Përmirësojnë aftësitë e tyre të planifikimit dhe zgjidhjes së problemeve
Terapia e shpresës nuk përfshin vetëm zgjimin e mendimit se “gjithçka do të jetë mirë”. Në fakt, ai konsiston në rrënjosjen e mendimeve më pozitive dhe motivuese që synojnë iluzione të reja dhe qëllime të reja për të punuar individi. Ai synon të sigurojë që pacienti të zhvillojë një perspektivë më elastike dhe më të sigurt për jetën.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
