Wilhelm Wundt konsiderohet si një nga psikologët më të rëndësishëm dhe prestigjioz të të gjitha kohërave. Në fakt, reflektimet e tij e kanë bërë atë një nga “etërit e psikologjisë”. Edhe nëse modeli që ai propozoi nuk ishte as i pari e as i fundit, idetë e tij u ndoqën nga një numër i madh i pasardhësve të tij në Evropën e shekullit të njëzetë. Në artikullin e sotëm ne përmbledhim mendimin e Wilhelm Wundt në 10 fjali.
Wilhelm Wundt ishte një mjek gjerman protestant, psikolog dhe filozof. Ai ishte profesor në Universitetin e Zyrihut dhe më pas në Leipzig, ku drejtoi më shumë se 200 teza doktorature. Ai botoi më shumë se 500 vepra, ndër të cilat përmendim Bazat e psikologjisë fiziologjike (1874) dhe Elementet e psikologjisë së popujve, në 10 vëllime (1900-1904).
Bashkimi midis psikologjisë dhe fiziologjisë në citimet e Wilhelm Wundt
Vetëm në moshën 23-vjeçare, ai u bë doktor në mjekësi. Dy vjet më vonë, ai u diplomua përsëri pas studimeve me fiziologun Müller. Wundt ishte një paraardhës i bashkimit të filozofisë dhe fiziologjisë, për të lindur psikologjinë. Për këtë arsye, hulumtimi i tij ishte në gjysmë të rrugës ndërmjet aspektit fizik dhe mendor, i plotësuar nga fenomenet që mund të studiohen në të dyja shkencat.
“Qëndrimi i psikologjisë fiziologjike ndaj ndjenjave dhe ndjeshmërisë, të konsideruara si elemente psikike, është sigurisht qëndrimi i psikologjisë në përgjithësi”.
Ndërsa fiziologjia siguron informacion që ne e perceptojmë me anë të shqisave, psikologjia i lejon individit të hetoj në vetvete. Koncepti i dijetarit të të dy disiplinave shënoi fillimin e psikologjisë fiziologjike.
“Detyra e psikologjisë fiziologjike vazhdon të jetë e njëjtë në analizën e ideve që ishte në kërkim të ndjenjave: duke vepruar si ndërmjetës midis shkencave të lidhura me fiziologjinë dhe psikologjinë”
Objekti i studimit: ndërgjegjja
Wundt u përpoq të analizonte çështjet filozofike në lidhje me psikologjinë. Në këtë mënyrë, duke u konceptuar si një botë idesh, sipas Descartes dhe Locke, ajo u bë një shkencë jo-spekulative.
“Psikologjia studion mendjen dhe ligjet që e qeverisin.”
Ky është një nga citimet më selektiv të Wilhelm Wundt rreth qëllimit në të cilin ai mendonte se duhet të lëvizë këtë disiplinë dhe qëllimin e tij kryesor: të studiojë dimensionet dhe strukturën e mendjes.
“Mendja është aq mirë e pajisur, për fat të mirë, që të na shtyjë drejt bazave më të rëndësishme për mendimet tona, pa pasur ndërgjegjësimin më të vogël për këtë vepër përpunuese. Rezultatet e tij janë pa ndjenja”.
Psikologjia e tij introspektive ose strukturale fokusohet në mendjen e ndërgjegjshme dhe sjellja e jashtme nuk ka rëndësi. Prandaj, sipas këtij fiziologu, metoda më e përshtatshme për të njohur përmbajtjen e psikikës është vetëvrojtimi eksperimental.
“Tiparet dalluese të mendjes janë thjesht subjektive; ne i njohim ato vetëm përmes përmbajtjes së ndërgjegjes sonë “.
Ide në lëvizje të vazhdueshme
Wundt e konsideroi mendjen si një forcë krijuese, dinamike, vullnetare, e cila kurrë nuk mund të kuptohet nga identifikimi i thjeshtë i elementeve të tij ose strukturës së tij statike.
Ky është një nga citimet e Wilhem Wundt mbi këtë koncept:
“Një ide nuk është një proces i vazhdueshëm si ndjenja e një emocioni apo një procesi vullnetar. Ka vetëm ndryshim të proceseve dhe ideve kalimtare; nuk ka ide të përhershme”.
Përkundrazi, duhet kuptuar duke analizuar aktivitetin e saj.
“Ne flasim për virtyt, nder, arsye, por mendimi nuk e përkthen në thelb një nga këto koncepte”.
Psikologjia etnike ose e popujve
Wundt pranoi se një qasje e pastër natyrore ishte e pamjaftueshme në psikologji. Për këtë arsye, ai besonte se ishte e nevojshme të plotësonte psikologjinë e tij fiziologjike (individuale, analitike dhe eksperimentale), të vlefshme për studimin e proceseve të thjeshta, me një psikologji të popujve, të quajtur edhe psikologji etnike ose etnologji.
“Rezultatet e psikologjisë etnike janë, në të njëjtën kohë, burimi ynë kryesor i informacionit në lidhje me psikologjinë e përgjithshme të proceseve komplekse mendore”.
Psikologjia e popujve studion rezultatet e jetës së zakonshme (gjuha, zakonet, mitet …). Këta faktorë do të tregonin ekzistencën e operacioneve më të larta në mendje.
Për këtë studim, psikologjia eksperimentale ishte e kufizuar në një analizë sipërfaqësore të mendjes, ndërsa ajo e popujve shkoi më tej. Ai krijoi historinë e popujve si një mjet për të kuptuar psikologjinë njerëzore dhe kultura të ndryshme. Ajo që ne paraqesim këtu është një nga citimet e Wilhelm Wundt që përmbledh më së miri këtë ide:
“Nga ana tjetër, psikologjia etnike gjithmonë duhet të vijë në ndihmë të psikologjisë individuale kur ekzistojnë forma të zhvillimit të proceseve komplekse mendore”
Pararendës i fazës shkencore të psikologjisë
Suksesi më i madh i Wilhem Wundt ishte pa dyshim hapja, në 1879, e laboratorit të parë eksperimental të psikologjisë, në Leipzig (Gjermani). Falë kësaj, psikologjia mori pak nga pak, statusin e specialitetit akademik. Falë kontributit të tij të jashtëzakonshëm, u hodhën themelet për zhvillimin autonom të disiplinës me një përmirësim konsekuent të mbështetjes sociale dhe institucionale.
Kjo hapje shënoi hapa para dhe pas në disiplinë, e cila ndërmori fazën e saj shkencore. Megjithatë, Wundt bëri një gabim serioz duke nënvlerësuar degë të tjera të psikologjisë, që doli të jetë po aq e rëndësishme:
“Psikologjia e fëmijëve dhe psikologjia e kafshëve janë të një rëndësie të vogël, në krahasim me shkencat që merren me problemet fiziologjike që korrespondojnë me ontogjeninë dhe filogjeninë”
Pak figura kanë zënë një vend kaq të dukshëm në historinë e psikologjisë dhe frazat e Wilhelm Wundt janë prova e kësaj. Ky studiues shënoi fillimin e psikologjisë shkencore. Për më tepër, ai ishte një nga të parët që trajtonte problemet që lidhen me studimin e proceseve mendore në një nivel praktik dhe epistemologjik.
Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
