Nëse mund të ndjeni ankthin e atyre që janë përreth jush, mund të jeni më të dobishëm sesa mund ta imagjinoni.
Ankthi mund të ketë forma të ndryshme, të shprehet në mënyra të ndryshme dhe të bëhet një problem kronik ose të shkaktojë stres dhe shqetësim të mëtejshëm, veçanërisht kur nuk është e mundur të shprehet. Ka ushtrime që mund të bëhen për të mësuar që të mbani ankthin nën kontroll, por do të ishte e rëndësishme nëse dikush që është afër një personi që vuan nga ky çrregullim, mëson të kuptojë disa shenja, për ta mbështetur atë.
Këtu janë 5 fraza klasike, të cilat janë të vlefshme si një zile alarmi…
- “Por nuk ka shumë njerëz këtu?”
Subjekti i shqetësuar shpesh nuk toleron turmën, e cila ka tendencë ta mbyt atë dhe të bëjë të tmerrshëm momentin e ndarjes së hapësirës me kaq shumë njerëz. Shqetësimi që shkakton prania e shumë njerëzve është dhënë nga vetë fakti se ka frikë se ka një sulm ankthi, ndërsa është i rrethuar nga kaq shumë njerëz. Kjo gjeneron një rreth vicioz nga i cili është vështirë të largohet. Ankthi i vendeve të mbushura me njerëz, i quajtur edhe demofobia, është një problem që prek shumë njerëz dhe, nëse nuk zgjidhet, mund të rezultojë në një çrregullim paniku apo ankth social.
- “A kam bërë diçka gabim? Çfarë keni me mua?”
Edhe kur gjithçka duket sikur po shkon mirë, subjekti i shqetësuar ndjen nevojën për të “përsëritur çështje”. Ndoshta në një marrëdhënie në çift mund të duket paranojak, obsesiv, ose thjesht i çuditshëm dhe i pamotivuar. Në vend të kësaj, subjekti i shqetësuar duhet të sigurohet vazhdimisht, pasi që në atë moment të saktë ai tenton të zmadhojë rrethanat dhe ndoshta edhe të kërkojë falje pa arsye.
- “E sjell unë…”
Sjellja e karrocës apo tërheqja e rripit të qenit, në përgjithësi duke shtrënguar diçka, në një moment ankthi, do të ndihmonte në qetësimin dhe “rifitimin e kontrollit të situatës”. Në përgjithësi, ata që vuajnë nga ankthi preferojnë të mendojnë se po menaxhojnë situatën, prandaj disa subjekte të shqetësuara gjithashtu mund të paraqesin forma të lehta të çrregullimit obsesiv të dhembjes.
- “Unë duhet të marr pak ajër”
Rritja e rrahjeve të zemrës që lidhet me ankthin dhe ndjesia që nuk ka ajër mund të çojë në ndjenjën se rrobat po ju mbysin, kraharori ju shtrëngon shumë dhe e ndjeni të nevojshme që të normalizoheni duke marr ajër të pastër. Pra, për ta pakësuar këtë gjë, të gjithë ata që janë pranë tyre gabohen dhe thonë se duan të marrin pak ajër, kur në të vërtetë subjekti po përjeton një sulm ankthi.
- “Mendoj se është shumë nxehtë këtu”
Një tjetër pasojë e besueshme e ankthit të lartpërmendur dhe ndjenjës së mbytjes mund të jetë ajo e nxehtësisë, djersitjes së tepërt dhe marramendje. Ky shqetësim shprehet nga subjekti, “kam vetëm pak vapë”. Edhe kjo fjali mund të jetë një zile alarmi, me të cilën subjekti dëshiron të maskojë momentin e ankthit.
Burimi / alfemminile.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
