E mbaj mend sikur të ishte dje. Turmat u mblodhën. Qendra e vëmendjes u ndez. Dhe gjunjët e mi luftonin me nervat e mia. Unë do t’i tregoja një dhome plot me njerëz idenë time. Fjalët po vinin, por nuk mund t’i dëgjoja me zhurmën e zemrës sime që më rrihte në vesh. Më kishte zënë Sindroma Imposter. Por sapo mësova se si t’i çaktivizoja zërat shurdhues të dyshimit, mund të përdorja besimin tim dhe të realizoja qëllimet e mia.
Këtu janë pesë strategji praktike që më ndihmuan të rindërtoj besimin tim, të rris ndikimin tim dhe të mposht Sindromën Imposter.
- Fillova të zotëroj përvojën time
Kur fillova për herë të parë biznesin tim, vazhdimisht e hamendësoja veten. A ishte vërtet i nevojshëm ky produkt? A u interesua dikush për atë që kisha për të thënë? Çfarë po bëj këtu? Edhe sot e kësaj dite, më kujtohet se kam debatuar për skemën e ngjyrave të faqes sime për javë të tëra, pasi nuk doja të gaboja. Në fund të fundit, unë u rrita me idenë se përshtypjet e para kishin rëndësi. Po sikur e verdha të ishte një zgjedhje më e mirë se e kuqja?
Sindroma Imposter më bëri të vë në dyshim gjithçka dhe fillova të pyes veten nëse do të isha në gjendje të shkoja përtej dyshimeve dhe frikës time. Në fund ngrita duart në shenjë dorëzimi dhe shkova përpara. U lodha duke dëgjuar kritikun tim të brendshëm dhe duke humbur besimin dhe vendosa që rreziku ishte më i mirë se keqardhja. Dhe se më mirë do të jetoja me pasojat e shfrytëzimit të një shansi dhe të rrëzimit sesa të kaloj pjesën tjetër të jetës sime duke pyetur veten: “Po sikur?”
Kështu, u largova dhe fillova të zotëroj përvojën time – të mirën, të keqen dhe të shëmtuarën. Kuptova se të qenit sipërmarrës nuk ishte vetëm të zotërosh një biznes, por të zotëroja përvojën time. Kjo ishte aventura ime. Dhe nuk doja që frika të më ndalonte të shkruaj historinë time.
- Krijova një mjedis që më lejoi të dështoja
Kjo më dukej krejtësisht kundërintuitive në fillim dhe sinqerisht u ndjeva i çmendur që e përqafoja këtë ide. Por sapo ia lejova vetes të dështoja, munda t’ia dilja mbanë. Kjo ndjenjë e rrezikut të mirëpritur më fuqizoi ta shikoja biznesin tim si një udhëtim me momente mësimore. Kishte shumë pengesa dhe ishte larg nga të qenit i sigurt. Por kjo ishte pjesa çliruese. Kur e lejoj veten të synoj përparimin mbi përsosmërinë, mund të shfrytëzoj çdo përvojë dhe ta bëj produktin tim më të mirë.
Rreziku më detyroi të fokusohem në zhvillimin e biznesit dhe lidershipit tim. Ai gjithashtu pakësoi Sindromën time Imposter. Kur u përqendrova pa frikë në ndërtimin e një biznesi, isha në gjendje të përmirësohesha me çdo përsëritje. Unë nuk e ruaja kompaninë time. Unë po rritja kompaninë time.
- Mësova të kërkoj ndihmë
Më kujtohet hera e parë që kërkova ndihmë. Dy javë pasi hapa agjencinë time të këshillimit, isha në fund të litarit tim. Sindroma Imposter më paralizoi aq shumë sa nuk mund të mendoja drejt e jo më t’u shkruaja një fjalim të vetëm klientëve të mundshëm. Unë isha gati të shpërndaja kompaninë time dhe thjesht ta lija atë. Por, nuk doja të dorëzohesha përpara se t’i jepja vetes një shans më shumë. Kështu, shkova te një mentor i vjetër.
E pyeta nëse mund të më ndihmonte të mos mbërthehesha dhe të më jepte disa këshilla për t’u rifokusuar, madje ai nuk hezitoi. Përpara se të mbaroja emisionin tim, ai më kujtoi se nuk isha vetëm dhe se çdo person në planet kishte dyshime. Ai nuk më gjykoi dhe nuk më tha se po reagoja tepër. Mentori im vetëm më dëgjoi dhe më kujtoi se isha në shoqëri të mirë.
Duke ditur se nuk isha i vetmi që vuaja nga Sindroma Imposter, u ndjeva më i çlirët. Më duhej t’i dëgjoja ato fjalë nga mentori im. Notat pozitive ishin një shoqërim i shkëlqyer, por e vetmja mënyrë për të heshtur kritikun tim të brendshëm ishte të dëgjoja dikë që mund të fliste mbi zhurmën.
- Fillova të besoj përsëri në veten time
Pasi fillova të ndërtoj besimin tim, Sindroma Imposter kishte më pak fuqi mbi mua. Tani, kjo nuk ndodhi brenda natës. Unë nuk dua që ju të merrni idenë se me një shtrëngim të hundës ose me tundje të kokës, mund ta zhdukni këtë përbindësh të shëmtuar. Nuk është magji.
Por është si të kontrolloni dyert e shtëpisë tuaj para se të shkoni për të fjetur. Ti e di që i ke mbyllur. Por si zakon, ju kontrolloni dy herë për t’u siguruar që të jeni të sigurt përpara se të vendosni të flini. E njëjta gjë është e vërtetë për trajtimin e Sindromës Imposter. Kur filloni të besoni përsëri në veten tuaj, është si të mbyllni dyert, e bëni pothuajse të pamundur që frika t’iu prekë papritur.
Sot, Sindroma Imposter është ende pjesë e jetës sime, por nuk më zotëron si dikur. Kam mësuar se si të mbyll dyert, të hesht dyshimin dhe të besoj në aftësitë e mia Nuk lejova më që frika ime të ishte armiku im më i keq.
- Mësova të filloj çdo ditë
Imposter Syndrome është një mjeshtër për të na bindur që të presim derisa të kemi më shumë informacion, ekipin e duhur ose derisa idetë tona të verifikohen plotësisht. Por ja ku është e vërteta. Nuk do të jeni kurrë gati dhe nuk do të ndiheni kurrë plotësisht të sigurt.
Jam kapur në këtë kurth prej vitesh. Mendova se duhej të kisha të gjitha rosat e mia në një rresht, të kaloja çdo “t” dhe të bëja çdo “i” përpara se të mund të filloja. Por kjo lloj mendësie ishte vetë-shkatërruese dhe po më pengonte të ecja përpara.
Kjo është arsyeja pse vendosa të përqendrohem të bëj diçka çdo ditë. Sado e vogël të jetë një përpjekje, mund të jetë shkrimi i një fjalie ose redaktimi i një videoje. Nuk më interesonte se çfarë ishte, por diçka duhej bërë pavarësisht nga vërejtjet e çuditshme që Syndroma Imposter bënte për aftësitë e mia.
Dhe me kalimin e kohës, mësova të anoja drejt progresit në vend që të më kapte perfeksionizmi. Sindroma Imposter pushoi së diktuari veprimet e mia dhe u bëra më i sigurt në veten time, gjë që më lejoi të ndërmarr rreziqe më të mëdha kur më paraqitej mundësia.
Nëse jeni bllokuar në ciklin vicioz të Sindromës Imposter, filloni të shkruani një fjali. Një veprim sado i vogël do t’ju çojë në drejtimin e duhur dhe do t’ju ndihmojë të krijoni besimin që ju nevojitet për të marrë rreziqe dhe për t’u bërë një sipërmarrës i lulëzuar.
Burimi / https://www.entrepreneur.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
