Të falësh apo të mos falësh, kjo është çështja. Kur dikush na bën keq, kur një dashuri na tradhton, kur një mik sillet gabim, ne kemi mundësinë të zgjedhim se në cilën rrugë të shkojmë. Falni personin fajtor dhe shkoni përpara ose jo, duke zgjedhur që falja nuk është një rrugë e zbatueshme. Gjërat bëhen më të vështira kur personi me të cilin jemi të zemëruar nuk kërkon falje dhe as nuk pendohet për dëmin që na ka bërë.
Pranimi i gabimeve tuaja nuk është për të gjithë. “Të kërkosh falje është një mësim edukativ që po humbet. Të kuptuarit e faktit që veprimet e dikujt kanë gjithmonë një pasojë është një aspekt themelor i rritjes, i cili duhet të edukohet dhe kultivohet”, shpjegon psikologia dhe psikoterapistja Maria Claudia Biscione. Të kërkosh falje presupozon një pyetje të vetes, të sjelljes së dikujt. “Do të thotë të mendoj për faktin se sjellja ime ka dëmtuar dikë. Arti i të kërkuarit falje është i lidhur ngushtë me ndjeshmërinë dhe aftësinë për të kuptuar se nga çfarë vuan tjetri”.
Si t’i falni ata që nuk dinë të kërkojnë falje?
Mosmarrja e një faljeje e bën faljen edhe më e vështirë. “Njerëzit shpesh dështojnë të kërkojnë falje sepse janë në siklet, ata mendojnë se falja është vdekjeprurëse”. Njerëzit që nuk mund të kërkojnë falje kanë frikë të vendosin veten në një dritë të keqe. “Të pranosh se ke bërë një gabim, që nuk je kujdesur për një person, do të thotë të vendosësh disi një fokus negativ te vetja. Megjithatë, çështja është se të bësh një gabim nuk do të thotë të jesh gabim. Ata që nuk janë në gjendje të kërkojnë falje pothuajse gjithmonë mbivendosin këto dy plane”.
Falja është para së gjithash një veprim që duhet bërë për veten
Por pavarësisht nga justifikimet, zgjedhja për të falur është një veprim që duhet bërë për veten. “Ka situata në të cilat nuk ka asnjë gjurmë të pakënaqësisë nga ana e personit që na ka lënduar. Dhe atëherë duhet të arsyetojmë për faktin se të falësh do të thotë gjithashtu të bësh paqe me dimensionin e vet të zemërimit dhe hakmarrjes, që më vonë shpërthen gabimisht”. Në fakt, kur pësojmë dëmtim ose ofendim, ushqehen emocionet negative. “E mundojmë veten sa herë e gjejmë atë duke bërë monologë apo dialogë me një bashkëbisedues fantazmë. Kjo vetëm sa shton shqetësimin dhe zhgënjimin, na gozhdon në mendime që nuk na braktisin”.
Për këtë kjo falje bëhet një ushtrim i dobishëm për të mbrojtur veten. “Shërben për të braktisur këtë gjendje shpirtërore, për të lëshuar zemërimin. Për të mirën time vendos të vë një pikë. Lë mënjanë pritshmëritë për sjelljen e tjetrit dhe vendos që përveç dëmit të mos duan fyerjen”. Falja bëhet një veprim bujar ndaj vetes. “Ne zgjedhim të duam njëri-tjetrin, të mos bëhemi viktima dy herë, të mos presim një falje. Ne zgjedhim të bëjmë gjënë më të shëndetshme për ne dhe largohemi nga ajo që ndodhi. A do të humbasim kompensimin emocional? Po, por ne zgjedhim të vendosim mirëqenien tonë në qendër”.
Fazat e faljes
Disa do të mendojnë se kjo është më e lehtë të thuhet sesa të bëhet. Dhe ndoshta është kështu, por gjëja e rëndësishme kur bëhet fjalë për faljen dhe mbylljen e një kapitulli është të vazhdohet hap pas hapi. “Ne duhet të heqim dorë nga emocionet tona – shpjegon Biscione. Nëse falim shumë lehtë dhe mbyllim menjëherë një histori, kjo ndjenjë e keqardhjes ndoshta është lënë mënjanë dhe mund të kthehet në forma të tjera. Si për shembull vetëvlerësimi i ulët”. Kur pësojmë një akt që na shkakton keqardhje është mirë që emocionet të rrjedhin. “Le të lëmë të rrjedhë lumi i zemërimit, nervozizmit dhe pikëllimit. Le të kalojnë emocionet negative, le t’i përpunojmë pa i ndrydhur. Vetëm në këtë mënyrë do të eliminojmë të gjitha turbulencat emocionale që mund të shfaqen më vonë, zemërimi është në gjendje të transformohet në një mënyrë delikate. Dhe le të mendojmë edhe në këto terma: nëse personi që ka bërë gabim nuk është në gjendje as të kërkojë falje, të empatizojë, cila ishte natyra e vërtetë e marrëdhënies në të cilën ishim?”.
Burimi / https://www.fanpage.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
