“Qëndroni së bashku, por jo shumë afër njëri-tjetrit: sepse shtyllat e tempullit qëndrojnë të ndara, dhe lisi e selvia nuk rriten nën hijen e njëri-tjetrit.” — Kahlil Gibran
Afërsia është jetike në marrëdhëniet romantike, por edhe distanca. A është gjithashtu i vlefshëm një rregullim i veçantë i gjumit? Ekziston një besim i përbashkët i idealizuar se dy të dashuruar bashkohen në një entitet. Megjithatë, ky nocion i shkrirjes bie ndesh me faktin se të dashuruarit janë në fakt të ndarë nga njëri-tjetri dhe gëzojnë autonomi. Për largësinë dhe afërsinë mund të flitet në mënyra të ndryshme; kohore, gjeografike dhe psikologjike.
Distanca e përkohshme
“Në dashurinë e vërtetë distanca më e vogël është shumë e madhe, dhe distanca më e madhe mund të kapërcehet.” – Hans Nouwens. A mund ta përballojnë partnerët distancën e përkohshme – domethënë, a mund ta tolerojnë pritjen? Durimi kërkon aftësinë për të duruar pritjen, pa u mërzitur kur hasni vështirësi ose zhgënjim. Në të kundërt, pasioni karakterizohet nga eksitimi ose agjitacioni dhe prirja për të ndjerë emocione intensivisht thellë. Ndjenja dehëse e dëshirës për të qenë me dikë gjatë gjithë kohës është shpesh pjesë e dashurisë së thellë. Këtu, vetë bashkimi ka një vlerë të brendshme, pasi është plotësuese dhe e këndshme. Megjithatë, kjo nuk përjashton nevojën për të pasur distancë që krijon hapësirë personale, duke mundësuar lulëzimin e bashkimit.
Afërsia gjeografike
“Kur martesa ime ishte në distancë, ndihesha mirë që kisha hapësirën time personale dhe nuk kisha lidhje jashtëmartesore. Pas njëmbëdhjetë vitesh martesë, kur u vendosëm në shtëpinë tonë të përbashkët, ndjeva se hapësira dhe liria ime personale po shkelej nga burri im, sikur të isha në robëri. Në atë kohë fillova të kisha afera.” – Një grua e martuar. Të qenit fizikisht afër partnerit konsiderohet thelbësore për dashurinë romantike, pjesërisht kështu që partnerët mund të kenë një marrëdhënie seksuale. Për më tepër, gjatë pjesës më të madhe të historisë, “një dashuri e vërtetë” e një personi kishte të ngjarë të gjendej jo shumë larg vendit ku jetonin partnerët e mundshëm, pasi kjo kërkonte më pak burime dhe më pak përpjekje sesa marrëdhëniet në distance. Një numër në rritje i çifteve romantike përjetojnë marrëdhënie në distancë. Një numër në rritje i kërkimeve tregon se marrëdhëniet në distancë shpesh kanë vlerë të barabartë ose më të madhe se marrëdhëniet e afërta, në promovimin dhe ruajtjen e lidhjeve romantike.
A është i dobishëm gjumi i ndarë?
“Një shtrat është gjithmonë vetëm për dy gjëra: gjumin dhe seksin. Kur zvarriteni në shtrat, njëra nga ato dy këmbanat pavloviane duhet të bie.” – Eric Marlowe Garrison. Fjetja e ndarë, e cila përfshin distancën kohore dhe gjeografike, është bërë gjithnjë e më e zakonshme, rreth një e treta e çifteve amerikane flenë të ndarë. Megjithatë, pranimi i këtij rregullimi të gjumit është ende një burim turpi dhe sikleti, që rrjedh nga keqkuptimi mbizotërues se ai zbulon mungesën e dashurisë dhe afërsisë.
A dashurohet zemra me distancën?
“A na duhet distanca për t’u afruar?” – Sarah Jessica Parker. Pavarësisht frazës popullore, “mungesa e bën zemrën të dashurohet”, si afërsia ashtu edhe largësia mund ta bëjnë zemrën të bëhet më e dashur, si dhe ta bëjnë atë të ftohtë dhe armiqësore. Distanca shton perspektivën tonë të përditshme për marrëdhënien tonë romantike. Afërsia e tepërt mund t’ju pengojë të shihni virtytet e të dashurit tuaj, në të njëjtën mënyrë që mbulimi i syve me diçka ju pengon ta shihni atë. Por afërsia, në kuptimin e bashkëveprimit të ngushtë me njëri-tjetrin, ka të ngjarë të rrisë thellësinë romantike. Megjithatë, nuk është domosdoshmërisht rasti që çiftet që flenë së bashku përjetojnë një bashkësi të shëndetshme – një arsye kryesore mund të jetë papajtueshmëria e gjumit. Të flesh veçmas nuk është domosdoshmërisht një divorc i gjumit.
Përgatiti K.I / Burimi psychologytoday.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
