Ne gjithmonë veprojmë në funksion të një përfitimi, qoftë ai miratim, dashuri, pëlqim, viktimizëm, ankesë, shpëtim, agresion, hakmarrje, etj.
Alberto Carbone, shkrimtar
Marrëdhëniet nuk pastrohen asnjëherë nga këto transaksione të mëtejshme të padukshme.
Është sikur të ishim dyfish: përpara lidhemi në një mënyrë të caktuar, por më poshtë, në botën paralele, ne veprojmë me qëllime të caktuara: janë demonët tanë që lidhen me njëri-tjetrin dhe thonë gjëra që i shpëtojnë mendjes.
Kjo ndodh në botën energjike, por edhe në nivelin psikologjik është identifikuar nga psikiatri Eric Berne, i cili prezantoi konceptin e “lojës psikologjike”: “Loja është një seri transaksionesh plotësuese me një goditje dhe unazë, që çon në një interes vetanak”.
Këto lojëra nuk miratohen kurrë nga qetësia jonë, por përkundrazi, gjithmonë çojnë në konflikt dhe përfshirje të vetvetes dhe marrëdhënieve tona. Emrat e këtyre lojërave janë shumë domethënës: “Është i gjithë faji yt”, “Më merr me shqelma”, “Të zura”, “I gjori unë”.
Pirandello kishte të drejtë kur thoshte: “Do të takoni miliona maska dhe shumë pak fytyra…”.
Të gjithë kështu jemi, struktura jonë është ashtu.
Njohja dhe pranimi i saj na lejon të mos ua hedhim fajin të tjerëve ose të mos e marrim të gjithë për vete (le t’i ndajmë ato me 50%) dhe mbi të gjitha kjo na lejon të angazhohemi për të kuptuar se çfarë po ndjekim në botën e padukshme, cilat janë nevojat tona reale.
Përulësia për të pranuar makinën tonë biologjike është gjithmonë mjeti më i mirë për të mësuar se si ta përdorim atë, edhe nëse ka anët dhe aspektet prej nesh që nuk na pëlqejnë.
Marrë nga blogu i autorit: Metodo StudiAmo -Ri-Educazione allo Studio e alla Serenità di Lucia Goldoni
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
