Kur fëmija luan me babanë, jo vetëm që e lë nënën të lirë të bëjë disa punë nëpër shtëpi, por gjithashtu do të duket se ajo përfiton. Kjo nuk do të thotë që të luash me nënën është e gabuar, përkundrazi, është e rëndësishme që i vogli të mund të luajë me të dy, sepse duke u lidhur me dy figurat prindërore ai mund të mësojë modele të ndryshme të sjelljes.
Zakonisht baballarët janë më fizikë në lojë dhe është pikërisht ky ndryshim në krahasim me nënat. Kjo do t’i ndihmonte fëmijët të mësonin të menaxhonin më mirë emocionet. Sipas një studimi të kryer nga Universiteti i Kembrixhit.
Arsyet pse loja me babanë e ndihmon fëmijën të menaxhojë emocionet
Sa herë kemi vërejtur mënyrën e ndryshme të lojës midis nënave dhe baballarëve. Në përgjithësi, me nënën ata luajnë lojëra më të qeta si vizatimi, leximi i një libri, ndërtimi. Nga ana tjetër, kur babai drejton lojën, sigurisht që do të jetë më fizike, si të ndiqni njëri-tjetrin, të gudulisni vetveten, të hidheni në shtrat etj. Nuk është një klishe por një fakt që përgjithësisht me babanë loja është më pak cerebrale sesa ato që luhen me nënën.
Kjo do të dukej e mirë për fëmijën, të thuash se është një studim nga Universiteti i Kembrixhit i cili thotë se fëmijët që luajnë me babanë e tyre janë në gjendje të kontrollojnë më mirë emocionet dhe sjelljet. Pas 40 vjet hulumtimesh të kryera nga Universiteti Anglez dhe Fondacioni Lego është arritur ky përfundim. Në veçanti, të dy institucionet analizuan, midis 1977 dhe 2017, 78 studime mbi këtë temë të kryer midis Evropës dhe Shteteve të Bashkuara, duke gjetur një korrelacion midis fëmijëve që luanin me baballarët e tyre dhe aftësisë së tyre për të kontrolluar më mirë emocionet e tyre.
Në mënyrë të veçantë, këto studime hetonin se si baballarët luanin së bashku me foshnjat dhe fëmijët dhe ndryshimin midis lojërave të luajtura me nënat dhe atyre që luanin me baballarët. Por edhe ndikimi i lojës me të dy në zhvillimin e tyre. Pikërisht këtu u shfaq kjo mënyrë e ndryshme e të luajturit midis nënave dhe baballarëve. Baballarët preferuan një lojë më fizike dhe fëmijët që e përdorën atë nga lindja deri në 3 vjet më vonë treguan më pak hiperaktivitet dhe më pak probleme emocionale dhe të sjelljes, krahasuar me ata që nuk kishin luajtur me babanë e tyre. Jo vetëm kaq, të vegjlit që kishin luajtur me baballarët e tyre ishin edhe më pak agresivë me shokët e shkollës.
“Loja fizike krijon situata argëtuese në të cilat fëmijët duhet të zbatojnë vetë-rregullimin – tha profesor Paul Ramchandani, një nga autorët e hulumtimit – kjo i vë ata në një pozicion për të kontrolluar forcën, por ata mund ta bëjnë atë në një vend të sigurt dhe të mbrojtur. Ky është një ushtrim se si ata duhet të sillen, për shembull nëse babai shkel aksidentalisht këmbën e djalit të tij, ky i fundit do të jetë në gjendje të eksperimentojë se si të reagojë. Dhe nëse ai bën një gabim do të qortohet, por nuk është fundi i botës, ai do të mësojë të sillet ndryshe herën tjetër”.
Në rastin e një nëne të vetme, do të jetë e mjaftueshme që kjo e fundit të provojë edhe lojërat fizike ashtu si babai, duke ndryshuar kështu mënyrat e lojës.
Burimi / https://www.chedonna.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
