Çdo prind me një fëmijë të moshës shkollore është i vetëdijshëm për javën e testimit. Në disa shkolla, ata parapërgatiten disa javë më parë me kujtime, tubime dhe seanca speciale studimi.
Ka edhe shkolla që përgatisin studentët për rëndësinë që kanë testet e standardizuara për të ardhmen e tyre. Ato mund të ushtrojnë presion dhe stres tek të rinjtë dhe mësuesit e dinë shumë mirë atë.
Disa fëmijë dalin shkëlqyer, disa mesatar dhe të tjerët jo aq mirë. Prindërit shqetësohen për marrjen e shkollës dhe studentët shqetësohen kur rezultatet janë të këqija.
Por, siç e dimë, rezultatet e ulëta nuk janë gjithmonë një tregues i asaj se çfarë mund të arrijë një fëmijë. Faktorë të ndryshëm mund të ndikojnë në rezultatin, duke përfshirë faktin se jo të gjithë janë studentë të mirë. Kjo është arsyeja pse është frymëzuese të dëgjosh nga prindërit si Gail Twist për përvojën e familjes së saj me testimin.
Mamaja nga Mbretëria e Bashkuar ka një djalë të quajtur Ben, i cili është autistik dhe merr pjesë në një shkollë për nxënësit me nevoja të veçanta. Në nivel kombëtar, të gjithë nxënësit e klasës së dytë dhe të gjashtë duhet të marrin një test të standardizuar të quajtur SAT.
Kur rezultatet mbërritën në postë, kishte edhe një letër nga një prej mësueseve të tij, Ruth Clarkson. Ben nuk e kishte kaluar testin, por pavarësisht kësaj ajo që e përloti nënën e tij ishte shënimi i znj. Clarkson për djalin e saj. Ajo i shkroi Benit:
“Po ju shkruaj për t’ju përgëzuar për qëndrimin tuaj dhe suksesin në përfundimin e fundit të SAT-ve të fazës kryesore”.
Letra vazhdoi të lëvdonte Benin:
“Një pjesë shumë e rëndësishme e informacionit që dua të kuptoni është që këto teste matin aftësitë tuaja. Ato janë të rëndësishme dhe ju keni dalë kaq mirë, por Ben Twist është i përbërë nga shumë aftësi dhe talente të tjera që ne në Lansbury Bridge i shohim dhe matim në mënyra të tjera “.
Përmes një liste, mësuesja vazhdoi të nxjerrë në pah aftësitë dhe cilësitë e Benit, duke përfshirë talentet e tij artistike, mirësinë e tij, aftësinë për të bërë dhe mbajtur miqtë dhe pavarësinë e tij. Në mbyllje, ajo përmendi se sa mirë po ecte:
“. . Këto talente dhe aftësi të ndryshme ju bëjnë një person shumë të veçantë dhe këto janë të gjitha gjërat që ne kemi matur për të na siguruar që ju jeni gjithmonë duke bërë përparim dhe duke vazhduar të zhvilloheni si një djalosh i ri i ndritshëm”.
“Bravo Ben, jemi shumë krenarë për ty”.
E ëma e Ben pas kësaj përgjigjeje mbështetëse që mori nga shkolla vendosi që letrën ta ndante në mediat sociale. Ajo donte që fëmijët e tjerë të merrnin të njëjtën mirësi dhe mirëkuptim që i ishte dhënë djalit të saj. Gjatë një interviste, ajo u shpreh se nuk e priste që të merrte një përgjigje personale nga një mësues në këtë mënyrë.
Sa i përket znj. Clarkson, ajo ishte e lumtur që dërgoi një lumë lumturie për Benin dhe familjen e tij.
Burimi / http://tiphero.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
