Duket se në ditët e sotme ne luajmë duke mos treguar atë që na pëlqen, duke mos e lëshuar veten nga frika e refuzimit, duke pritur që tjetri të na thotë se çfarë ndjen që ne ta themi vetë. Duket se luajmë se nuk na intereson kë kemi pranë, se jetojmë në majë të gishtave me frikën se mos thellohemi. Duket se është në modë të mos themi atë që ndjejmë.
Ne kemi frikë se mos duhet të tregojmë shpirtin tonë, duhet të zhvishemi në mënyrë që ata të shohin se kush jemi ne në të vërtetë. Ne jemi të tmerruar të tregojmë frikën tonë dhe të prekim shpirtrat. Le të biem e të na kap dikush. Ne kemi aq frikë të kalojmë sipërfaqen e gjithçkaje që na rrethon, saqë preferojmë të heshtim dhe të mbrohemi pas një guacke.
Duket se është në modë të mos thuash të dua. Sa herë e kemi thënë sot? Sa njerëz duam vërtet? Me siguri më shumë nga sa kemi thënë sot. Të mos themi atë që ndjejmë nuk na mbron nga asgjë, thjesht na mbulon gojën, por nuk na pakëson ndjenjat.
Të mos thuash atë që ndiejmë nuk është një modë e mirë sepse na distancon nga të dashurit tanë dhe na pengon të tregojmë atë që duam dhe kë duam. Të themi se si ndihemi nuk duhet të dalë kurrë nga moda.
Frika për të thënë atë që ndjejmë
Frika për të shprehur veten, për të çliruar ndjenjat tona më të thella, është një mekanizëm mbrojtës. Një mënyrë për të mbrojtur veten nga zhgënjimi dhe ndjenja e braktisjes dhe, në fund të fundit, për t’u ndjerë të pambrojtur. Është normale që e kemi të vështirë të themi të dua kur fillojmë një lidhje ose që jemi të lumtur për të dhe shpresojmë që të zgjasë përgjithmonë. Ashtu si të jemi mirënjohës për dashurinë që na japin të dashurit tanë. Ndonjëherë ne as nuk e bëjmë sepse mendojmë se ata tashmë e dinë, por çfarë ka të keqe të themi atë që ndjejmë?
Njeriu në heshtje mendon të mos thotë atë që ndjen
Ajo që nuk themi mbetet e ngulur tek ne, duke krijuar një nyjë që ndonjëherë dhemb. Ajo që nuk themi na përndjek dhe na rëndon, sepse na bën të burgosur të vetvetes, pasi na largon nga njerëzit që duam dhe na shkëput nga emocionet tona.
Lëreni këtë modë të kalojë tani. Le të përfundojnë marrëdhëniet e të mos treguarit të dashurisë siç duam, ato në të cilat mendojmë se dimë gjithçka pa folur. Le të përpiqemi ta themi dhe ta demonstrojmë, të tregojmë brendësinë tonë, të zhveshim shpirtin tonë. Le të heqim armaturën tonë. Le të hapemi pa mbrojtje për t’u treguar të tjerëve se çfarë ka brenda nesh.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
