Gjëja më e vështirë në botë është heshtja. Të mësoni të heshtni kur është e nevojshme, të dëgjoni aq sa duhet edhe nëse nuk është në interesin tuaj më të mirë në atë kohë.
Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1
Të mësoni të përcaktoni shumë mirë të vërtetën që fshihet brenda jush dhe ta shndërroni atë në fuqinë tuaj.
Dhe pas heshtjes pranimi.
“Po, ishte gabimi im. Më falni!”
Sa propozim i rrallë dhe sa kushton në ditët e sotme.
Të gjithë përpiqen të luajnë lojën: Nuk di asgjë, nuk pashë asgjë, në atë kohë bëra diçka tjetër. Nuk eshte faji im. Faji është i tjetrit, i fqinjit, i kalimtarit…
Ndonjëherë është e paçmueshme të marrësh përgjegjësi për veprimet e tua. Të qëndrosh përballë vetes tënde të gabuar dhe të thuash një bravo të madhe, jo sepse ke bërë një gabim, por sepse e ke njohur.
Gjëja më e dhimbshme është të fshihesh pas gishtit. Të kesh frikë të marrēsh rreziqe. Të digjesh për t’u liruar dhe jo për t’u shfajësuar.
Të mos ju interesojë e vërteta por pjesa juaj. Të mos i tejkaloni kufijtë, të mos luftoni për të gjetur avantazhin, por për të qenë viktima e vazhdueshme në histori.
Sa më lodhin njerëzit me mendime të dyta. Jo vetëm kaq, me dobësinë e pranimit, atje do të thoja që janë të dobët, por me thashetheme gjithnjë në dollap për një emergjencë si kanaçe konserve.
Njeriu inteligjent do të pranojë. Aty do të shihni transcendencën e tij, betejën e tij, goditjet e tij të shumta.
Hileqari do të tërheqë bishtin menjëherë, duke thënë diçka të parëndësishme, diçka që do ta lirojë dhe do ta vendosë/mbështesë mirë në jastëk për gjumin e natës së tij.
Zgjodha në jetën time të luftojë dhe jo të vrasë. Zgjodha ta luftoja gënjeshtrën, jo vetëm për të ekspozuar gënjeshtarët, por edhe ata që nuk thonë të vërtetën.
Preferoj të jem një organizëm i gjallë, të kem gjak që rrjedh në venat e mia, duke rrezikuar nga votimi i pasigurt në sigurinë e vendit tim të fshehur…
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
