Mirëqenie

May 30, 2020 | 8:02

Esmeralda Birçaj: Ilaçi për gjithçka quhet det

 

Është blu dhe i pafund. Humbisni në të… Det!

Ilaçi për gjithçka.

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor, Gjykata e Rrethit Vlore, Terapiste EMDR 1

Kur jeni me humor të rënë e të hutuar e kërkoni atë. Vetëm pak për të humbur shikimin në horizont, aty ku bashkohet me qiellin dhe gjithçka ka përsëri kuptim. Shpirti juaj qetësohet. Është e njohur dhe magjike që uji ka një efekt qetësues për botën tuaj të brendshme. Është sikur Zoti e ka bekuar që të fsheh një mijë sekrete brenda tij.

Jo vetëm e tij, por të gjithë do të donin të eksploronim edhe tonën. Mendime të panjohura që dukej sikur fluturonin në fund së bashku me gurët i hodhëm me zemërim. Ishim të stërvitur që në moshë të re me peshqit. Herë të tjera ndërsa rriteshim, garonim për të parë se kush do t’i hidhte ato më larg…. Tani, si të rritur, hedhim gurë me tërbim dhe, thua sikur t’i hedhim të gjithë do të mbytim çfardo gjëje që peshon mbi ne!

Sigurisht, ka nga ata që preferojnë malin! Sidoqoftë, por a ka si deti? Sepse nuk janë vetëm momentet që kemi shkuar të harrojmë, të qetësohemi, të na pikojnë lotët brenda tij. Këto janë dashuritë që kemi jetuar në brigjet e tij. Puthjet e para dhe të tjerat në vazhdim.

Përqafimet erotike dhe premtimet që kemi fshehur në shpellat e tij. Dehjet e para në një plazh me rërë rreth zjarrit. Akulloret që kemi numëruar si fëmijë, kush do të hante më shumë. I njëjti konkurs për banjot e verës. Qeshje, lojëra. Prandaj po ju them! Nuk është si deti!

I qetë ose rebelues, ai ushtron të njëjtin ndikim tek ne, pasi kemi fshehur, përveç mendimeve tona, kujtimet tona. Që e bën atë një vend të shkëlqyer për të kujtuar. Le të mos flasim për udhëtimet me anije, duke u harruar me linjat e bardha që helikopterët /shtytësit formonin përreth, ndërsa largoheshim nga porti. Në ato ku tendencat për të ikur bëheshin lehtësim.

1Pafund dhe transparent. Po, transparente! Mund të themi për ujërat e qarta të tij blu, por e vërteta është se ajo që ne shohim kur shikojmë është qielli. Nëse mendoni mirë për këtë, ai fiton hije të ndryshme, derisa bie nata, dhe pastaj bëhet katran, i zi. Pastaj vjen hëna për të formuar mbi të një shteg të artë deri në pafundësi. Dhe ju pyesni veten se ku do të përfundonit nëse do mundeshit të ecnit me të…

Deti është një pasqyrë në të cilin shfaqet qielli, si një hajmali. Në mëngjesin e verës, kur dielli, nga ana tjetër, krijon reflektime argjendi në blu si diamante të vogla. Po, pasqyra është deti, në fund të fundit, jo vetëm e qiellit, por e natyrës dhe disponimeve të saj. Kështu që, edhe një pasqyrë e jona. Kjo është arsyeja pse ne e duam…!

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top