Pavetëdija jonë ndikohet nga fjalët që themi në të njëjtën mënyrë si kur njerëzit e tjerë flasin me ne. Kështu, mënyra se si flasim me veten mund të jetë një mjet i fuqishëm. Fuqia e të folurit me veten është burimi më i pashfrytëzuar i disponueshëm për të zotëruar mendjet tona dhe për të përmirësuar jetën tonë. Mendimet tona ndikojnë në ndjenjat, zgjedhjet dhe veprimet tona. Mendimtarët pozitivë janë më optimistë, më të sigurt dhe më të suksesshëm. Efekti i tyre është ngjitës dhe ngre miqtë, kolegët dhe njerëzit e dashur.
Modelet tona
Duke filluar në fëmijëri, të folurit tonë me veten zhvillohet me kalimin e kohës. Nëse keni parë ndonjëherë fëmijë të vegjël duke luajtur, i keni dëgjuar të flasin me veten, kukullat, figurat e veprimit dhe miqtë e tyre me fjalë dhe ton të ngjashëm me atë që kanë dëgjuar me ndikim nga të rriturit, veçanërisht prindërit e tyre. Mënyra se si prindërit flasin me ta dhe gjithashtu si flasin ata me veten dhe njëri-tjetrin ofrojnë modele për t’u bërë. Gradualisht, fëmijët e përvetësojnë atë zë.
Ky është një zhvillim pozitiv që i ndihmon fëmijët të zotërojnë detyrat, të ngushëllojnë veten dhe të mësojnë të ndërveprojnë me moshatarët. Mësuesit dhe prindërit e duruar u mësojnë fëmijëve durimin me veten e tyre, por modelet minuese, kritike ose të zemëruara i mësojnë fëmijët të flasin me veten me dyshim, zhgënjim dhe përbuzje.
Të bashkëvarurit rriten në familje jofunksionale ku prindërit përgjithësisht ofrojnë modele joefektive, duke filluar nga neglizhenca, reaktiviteti emocional, mbikontrolli, mosmiratimi ose abuzimi i hapur verbal. Edhe kur prindërit me qëllime të mira u thonë fëmijëve të tyre se nuk duhet të ndihen të turpëruar apo të trishtuar, prindërit pa dashje po turpërojnë ndjenjat autentike të fëmijëve të tyre. Kjo mund të çojë në turp të brendshëm, i cili mund të ketë një efekt të madh të dëmshëm në funksionimin e të rriturve.
“Treshja tiranike”: Kritiku, Perfeksionisti dhe Shtytësi
Në Codependency for Dummies, unë përshkruaj “Treshen tiranike” të përbërë nga tre zëra të brendshëm: Kritiku, Perfeksionisti dhe Shtytësi. Ata punojnë së bashku duke përforcuar njëri-tjetrin dhe mund ta bëjnë jetën ferr. Perfeksionisti vendos standarde idealiste, shtytësi na shtyn t’i arrijmë ato dhe kritiku na fajëson që nuk kemi pasur kurrë sukses. Perfeksionisti pret që ne të jemi mbinjerëzor, duke siguruar që ne të dështojmë të përmbushim standardet e tij të paarritshme; Shtytësi është një kryetar i pamëshirshëm, duke na privuar nga gëzimi i jetës dhe kënaqësisë; Kritiku na thotë se nuk jemi kurrë mjaftueshëm të mirë.
Shtytësi dhe Perfeksionisti mund të na ndihmojnë të arrijmë qëllimet tona nëse kemi perfeksionizëm pozitiv. Por nga të tre, Kritiku bën dëmin më të madh dhe mund të minojë ndjeshëm vetëvlerësimin tonë. Për më tepër, të provosh diçka të re dhe të marrësh vendime mund të jetë pothuajse e pamundur për shkak të ankthit se gjërat nuk do të shkojnë mirë. Në fakt, ne kemi frikë nga kritiku ynë i brendshëm. Kritiku është gjithashtu një ndryshim thelbësor midis perfeksionizmit pozitiv dhe atij negativ. Treshja krijon ankth, depresion dhe inerci.
Shumica e njerëzve as nuk janë të vetëdijshëm për shkallën në të cilën ata akuzojnë, fajësojnë dhe mohojnë veten. Shumë njerëz jetojnë me “tiraninë e duhet”. Ata urdhërojnë veten dhe e hamendësojnë veten pas faktit. Ka nga ata individë që besojnë se duhet të shtyjnë dhe ndëshkojnë veten për të përmirësuar ose arritur diçka; përndryshe, ata kanë frikë se do të përfundojnë si gunga në divan. Mos u shqetësoni që ata po e shtyjnë dhe qortojnë veten në depresion duke krijuar pakënaqësi më të madhe në jetën e tyre dhe të familjeve të tyre.
Fuqia e të folurit me veten mund të na mbulojë me ankth dhe përsiatje dhe të na mposht me sulme turpi dhe emocione të dhimbshme. Mund të ofrojë ngushëllim dhe inkurajim ose të na bëjë të ndihemi të shqetësuar dhe të papërshtatshëm. Mund të sigurojë vetëdisiplinë dhe organizim ose të na bëjë të ndihemi të dërrmuar dhe të mundur. Mund të na shkatërrojë jetën, mundësitë e punës dhe marrëdhëniet tona, ose mund të shfrytëzohet për të rritur vetëvlerësimin tonë, për të arritur qëllimet tona dhe për të ngritur këndvështrimin tonë dhe kënaqësinë e jetës.
Të ndryshojmë bisedën tonë për veten
Edhe pse jemi mësuar me këto zëra të brendshëm, ato mund të ndryshohen. Së pari kërkon që ne të jemi më të vetëdijshëm për to dhe të zhvillojmë vetëdijen për të folurit tonë me veten.
Vetëdija
Derisa të jeni plotësisht të vetëdijshëm për zërat tuaj të brendshëm, nuk mund t’i ndryshoni ato. Shkruani vetë-komunikimin tuaj negativ në baza ditore. Shkrimi i bisedave tuaja negative për veten, duke përfshirë të gjitha “duhet” dhe “nuk duhet”, do t’iu bëjë më të ndërgjegjshëm dhe do t’iu ofrojë zgjedhje.
Vetë-distancimi
Praktikoni vetë-bisedimin pozitiv duke iu drejtuar vetes në vetën e tretë. Kjo ka efektin e “vetë-distancimit” duke e zhvendosur fokusin nga vetvetja. Hulumtimet kanë treguar se duke e thirrur veten me emër, ju filloni të flisni me veten si një person i tretë. Kjo ju ndihmon të rregulloni emocionet tuaja sepse jeni më pak të përfshirë emocionalisht dhe përvetësoni një perspektivë më të gjerë. Në fakt, truri juaj emocional nxitet më pak dhe ju bëheni më të mençur. Ky ndryshim i vogël ka një ndikim të thellë pozitiv në reduktimin e turpit, ankthit dhe depresionit. Ju siguron qartësi më të madhe dhe gjykim më të mirë në trajtimin e punës dhe marrëdhënieve.
Pohimet
Ndërtoni zakone të të menduarit pozitiv. Kaloni kohë çdo ditë dhe gjatë gjithë ditës duke përsëritur biseda pozitive me veten. Nëse thua një lutje çdo mëngjes, por e mohon veten pjesën tjetër të ditës, cilat fjalë mendoni se do të kenë më shumë ndikim? Përpiquni të bëni që vetë-biseda juaj pozitive të tejkalojë çdo vetë-bisedim negativ. Në këtë mënyrë ju mund të zhvilloni një këndvështrim dhe qëndrime të përmirësuara, të cilat mund të çojnë në shëndet, vendime më të mira dhe sukses më të madh në marrëdhëniet dhe punën tuaj.
Burimi / https://themindsjournal.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
