A e dini cilat janë pendimet më të mëdha që mund të kemi në jetë? Të kemi bërë aktivitete që nuk kanë sjellë asnjë përfitim, që nuk na kanë bërë të ndihemi mirë, që nuk na kanë bërë të ndihemi të gjallë…. Pasi të jetë e qartë se cilat janë gjërat që janë qartësisht një humbje kohe në jetën tonë, është koha të pyesim veten: “Çfarë dhe kush e meriton kohën time të çmuar?”. Arti për të mos humbur jetën kot dhe për të mos u mbytur nga ngjarjet e së kaluarës shpjegohet mirë në filozofinë budiste në historinë e gomones.
Përralla e gomones
Të ngecësh në një marrëdhënie që nuk na bën të ndihemi mirë, të vazhdojmë të bëjmë një punë që nuk na bën të lumtur, të shoqërohemi me miq me të cilët nuk ndihemi më .. Të duket e njohur? Për të jetuar mirë, është e nevojshme të lëmë pas atë që nuk na bën të qetë dhe të hapemi ndaj të resë pa mbajtur çakëll. Për të shpjeguar rëndësinë e ushtrimit të shkëputjes nga njerëzit dhe gjërat, Buda tregon këtë histori. Protagonistët janë një burrë dhe një gomone që simbolizon atë nga çfarë duhet të ndahemi përgjatë rrugës së jetës sonë. Supozoni, tha ai, se një njeri është përballë një lumi të madh dhe duhet ta kalojë atë për të arritur në bregun tjetër, por nuk ka varkë për ta bërë këtë, çfarë do të bëjë? Pret disa pemë, i lidh dhe ndërton një trap. “Kështu që ai ulet në trap dhe duke përdorur duart ose duke përdorur një shkop, ai lëviz për të kaluar lumin. Sapo të arrijë në anën tjetër, çfarë bën? Ai e braktis trapin sepse nuk ka më nevojë për të. Ajo që ai nuk do të bënte kurrë, duke menduar se sa e dobishme kishte qenë për të, ishte ta vinte mbi supe dhe të vazhdonte udhëtimin me të në shpinë. Po kështu, mësimet e mia janë vetëm një mjet për të arritur një qëllim, ato janë një trap që do t’ju çojë në bregun tjetër. Ata nuk janë një qëllim në vetvete, por një mjet për të marrë iluminizëm”. Kjo është historia që Gautama Buda u tha ndjekësve të tij për t’u shpjeguar atyre rëndësinë e praktikimit të shkëputjes dhe të mos kapjes pas gjërave, përvojave ose marrëdhënieve. Megjithatë, sa herë kapemi pas gomones dhe e tërheqim atë përgjatë rrugës me vete, edhe nëse është krejtësisht e padobishme?
Njëherë e një kohë ishte një person me një trap në shpinë
Ka aq shumë njerëz që hipin në gomone dhe nuk vozisin, saqë harrojnë gjithashtu se po përpiqeshin të kalonin lumin, duke humbur kështu perspektivën edhe para fillimit të udhëtimit. Më keq akoma, ka nga ata që mendojnë se është më mirë ta bëni trapin më të rehatshëm. Kështu ai ndërton mure dhe një çati, e mobilon me mobilje dhe enë kuzhine, më pas fton miqtë dhe familjen që t’ia tregojnë. Dmth e kthen gomonen ne shtepi dhe e lidh fort ne breg, sepse nuk i intereson te leshoje linjat apo te ngreje spirancen. “Bregu në të cilin jemi, shpjegon Buda, është e tashmja, ekzistenca e lidhur me egon, bregu tjetër është ajo që ne aspirojmë të jemi, përfaqëson qëllimet dhe ëndrrat tona. Trapi na ndihmon të kalojmë ujërat, ky është funksioni i tij, por më pas duhet ta braktisim atë”. Kjo shëmbëlltyrë budiste nuk është gjë tjetër veçse një ftesë për të parë brenda. Mbani në mend se sa e rëndësishme është të jetojmë mirë, të lëmë pas atë që nuk na bën të qetë (që mund ta imagjinonim si shumë çakëll) dhe që na pengon të hapemi ndaj të resë. Ne humbim kohë dhe energji duke u mbajtur pas gjërave dhe njerëzve që në vend të kësaj duhet t’i humbim ose t’i eliminojmë. Ne ndihemi më të sigurt në situata që tashmë i njohim dhe, shpesh, ndryshimet janë të frikshme dhe ne u shmangemi atyre. Në këtë mënyrë ne jemi në gjendje të kuptojmë pakënaqësinë e jetës sonë, të kapjes pas situatave toksike, miqësive të këqija, marrëdhënieve të pakënaqura, punëve që na stresojnë, familjeve që na presin krahët.
Dhe doni të qëndroni në trap?
Natyrisht, trapi nuk përfaqëson vetëm pasuri materiale, por përfaqëson gjithçka që ju lidh dhe ju pengon të arrini potencialin tuaj të plotë. Ato mund të jenë marrëdhënie ndërpersonale që kanë humbur arsyen e tyre të ekzistencës apo edhe disa tipare ose besime të personalitetit që na lidhin së bashku. Lidhur me këtë do të doja t’ju bëja një pyetje: kur po përpiqeni të merrni një vendim të madh, mendoni se keni vetëm një zgjedhje, apo jo? Për shembull, ju nuk e doni punën tuaj; dy opsionet tuaja janë: të qëndroni në një punë që e urreni ose të lini dhe të jeni të papunë. Dhe nuk mbaron me kaq, sepse më pas shtohet mendimi: “Do të jem i papunë, pra do të vdes nga uria se nuk do të gjej dot kurrë një punë tjetër, kështu që po, do të vdes urie”. Gabim! Ju gjithmonë keni një zgjedhje tjetër. Sado e vështirë të shihet ndonjëherë, ka gjithmonë një mundësi tjetër.
Ka ardhur koha për të ecur përpara!
“Nuk mund të lini ata që ju bëjnë të vuani? Keni frikë të largoheni nga partneri juaj? Dëshironi të ndryshoni punë, por keni frikë të mos gjeni një më të mirë? Ju rrezikoni të jeni i burgosur në trap, duke ju penguar të shkoni në bregun tjetër… ..aty mund të gjeni atë që dëshironi! Një aforizëm i famshëm i Budës thotë “Mendimet tuaja përcaktojnë veprimet tuaja; veprimet tuaja përcaktojnë rrjedhën e jetës suaj”.
Përgatiti K.I / Burimi psicoadvisor.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
