Në fund të dy viteve në të cilat pandemia ka minuar çdo siguri, çdo mundësi për të planifikuar dhe imagjinuar veten përgjithmonë në të ardhmen, frika nga ajo që ndodhi në Ukrainë prek të rinjtë dhe të moshuarit. Shpejtësia dhe masiviteti me të cilin ndahen imazhet, reale apo false, në rrjetet sociale e bëjnë atë që po ndodh shumë më afër sesa vendndodhja gjeografike.
Tashmë sot, shumë të rinj kanë kontaktuar për të ndarë frikën e tyre: është urgjente t’i mirëpresim, t’i legjitimojmë dhe të ndërtojmë përgjigje me ta që të paktën të shmangin rrezikun e përjetimit të kësaj situate në mënyrë konfuze. Mbështetja në dekodimin e informacionit dhe imazheve që po përhapen gradualisht mund të jetë qendrore.
Mund të jetë e vështirë të vendosësh se çfarë është më e mira për t’u trajtuar, çfarë të hiqet, si dhe kur të shpjegohet se çfarë po ndodh. Përshtatshmëria e një shpjegimi varet edhe nga faktorë të ndryshëm si mosha e fëmijës, momenti i zhvillimit të tij, lloji i ekspozimit ndaj ngjarjes, përvojat e mëparshme personale dhe sociale dhe faktorë të tjerë kontekstualë.
Për shembull, fëmijët më të vegjël nuk janë ende në gjendje t’i përpunojnë vetë faktet dhe mund të ndikohen shumë nga reagimi emocional i të rriturve rreth tyre: një prind i frikësuar ka më shumë të ngjarë t’ia kalojë frikën fëmijës së tyre. Të ballafaquar me diçka të re dhe të panjohur, fëmijët vëzhgojnë të rriturit në përpjekje për të kuptuar se çfarë të mendojnë, si të sillen dhe si të reagojnë përballë ngjarjeve të papritura dhe shqetësuese, si p.sh. një luftë.
Nga ana tjetër, adoleshentët, pasi kanë fituar aftësi njohëse dhe emocionale të dobishme për t’u përballur me ngjarje tragjike dhe të dhunshme dhe duke jetuar në një fazë individualizimi të fortë, mund të ndihen të përfshirë në ngjarjet njerëzore dhe politike që lidhen me një luftë. Kjo mund të rrisë tek ata dëshirën për të mbajtur një qëndrim për të, për ta diskutuar dhe biseduar për të me bashkëmoshatarët, por edhe me të rriturit e referencës.
Si ta trajtoni problemin në familje?
- Pranoni emocionet e fëmijës dhe dëgjoni me vëmendje mesazhet verbale dhe joverbale
- Ndihmoni fëmijët të emërtojnë ndjenjat dhe emocionet e tyre, duke i respektuar ato dhe duke inkurajuar shprehjen e tyre
- Merreni seriozisht frikën e fëmijëve tuaj, pa e pakësuar dhe duke folur në gjuhën e përshtatshme për moshën e tyre
- Shpjegoni funksionin e frikës: ajo shpesh shërben për të na mbrojtur nga rreziqet e mjedisit përreth
- Kërkoni mendimin e tyre: mund të jetë e dobishme për të ripërcaktuar çdo keqkuptim
- Respektoni dëshirën e fëmijës për të mos folur për këto çështje, nëse shprehet
- Kushtojini vëmendje të veçantë reagimeve tona: fëmijët dhe të rinjtë ndikohen nga sjellja jonë dhe frika mund të jetë shumë “ngjitëse”
- Kushtojini vëmendje përmbajtjes dhe modaliteteve të shkëmbimeve verbale në familje ose me miqtë: shpesh nuk e kuptojmë se si disa deklarata që janë të parëndësishme për ne mund të ndikojnë në të menduarit e fëmijëve ose të rinjve (p.sh. “nuk jeni më i sigurt as në shtëpi” )
- Zgjidhni lexime ose video specifike me fëmijët tuaj për t’i parë vetëm ose me ju: jo të gjitha pyetjet e fëmijëve duhet të marrin përgjigje
- Kujtojuni fëmijëve se ata mund të kontrollojnë ekspozimin ndaj diçkaje që i shqetëson: ata mund të mbyllin sytë ose të fikin televizorin nëse një imazh është shumë i fortë dhe një burim ankthi
Burimi / https://azzurro.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
