Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Çfarëdo që të bëhet do të bëhet në kohën e saj dhe kjo për shkak se destinacioni dhe fati i secilit nuk mund të përcaktohet saktësisht. Ndonjëherë situatat duket të jenë të pafavorshme për ne dhe me gjithë përpjekjet tona gjërat nuk vijnë ashtu siç dëshirojmë.
Gjërat e bukura nuk janë planifikuar, ato thjesht ndodhin rastësisht në jetën tonë dhe kështu nuk kemi pse të shqetësohemi për to. Sepse nëse diçka është shkruar të ndodhë, do të ndodhë gjithsesi. Ndërsa nëse diçka tjetër nuk është e shkruar, atëherë nuk do të ndodhë kurrë. Është kaq e thjeshtë.
Pra, për shumë gjëra në jetën tonë që nuk varen nga ne, është më mirë të mos planifikojmë për to dhe të mos presim momentin që ato do vijnë tek ne. Le të ndalojmë së shpikuri arsyet pse insistojmë të ndjekim një rrugë specifike kërkimi dhe të shpëtojmë nga bota e pritjeve dhe orareve joefektive.
Pranimi se gjërat në jetë vijnë në një mënyrë më të thjeshtë çliron shqisat tona, në mënyrë që të mund të shijojmë jetën duke iu afruar lumturisë në një mënyrë më të rehatshme dhe të qetë.
Gjëra të ndryshme në jetën tonë vijnë, shkojnë dhe ndryshojnë në të njëjtën kohë.
Të gjithë jemi dakord që jemi grupi i ngjarjeve të rastësishme që na kanë ndodhur dhe dëshirat tona. Sidoqoftë, ndonjëherë ngjarjet që kanë ndodhur në jetën tonë nuk korrespondojnë me dëshirat tona dhe është e vështirë për ne të pranojmë pasojat që pasojnë. Kjo na bën të shqetësuar, të ankthiozur dhe na hidhëron për ekzistencën tonë.
Këtu është një fjalë e famshme arabe: Nëse keni një zgjidhje për problemin tuaj, pse shqetësoheni? Edhe nëse nuk e keni, pse shqetësoheni?
Mund të duket paradoksale se nuk kemi pse të shqetësohemi për problemet që nuk mund t’i zgjidhim, por lënia e tyre prapa dhe qëndrimi i qetë ndonjëherë është mënyra më e mirë për të shkuar para.
Një nga gjërat e para që duhet të pranojmë është se ka situata që janë jashtë kontrollit tonë dhe gjithçka që duhet të bëjmë është të lejojmë që jeta të rrjedhë dhe të pranojmë ngjarjet që na ndodhin.
Ne nuk jemi guaska e ekzistencës, por fryma e saj. Ne jemi ato që hamë, pengesat mbi të cilat pengohemi, gërvishtjet që nuk shërohen në trup dhe akti i fundit i jetës sonë. Ne nuk jemi vetëm buzëqeshje, gëzime dhe të vërteta, por edhe gënjeshtra (ato që u themi të tjerëve dhe ato që i themi vetes), ne jemi kritikat dhe lotët që nuk kemi derdhur.
Pra, nëse do të donim të identifikonim çdo pjesë të asaj nga të cilat jemi krijuar, do të ishte më shumë sesa një proces i ndërlikuar. Por kjo nuk do të thotë që duhet të shqetësohemi nëse do të jemi të lumtur ose çfarë na rezervon jeta në të ardhmen.
Sa më sipër nuk ka asnjë lidhje me faktin nëse dikush beson ose jo në fat, përkundrazi ato na mësojnë se ne duhet të lejojmë që ngjarjet të na befasojnë dhe për këtë arsye t’i lëmë dritaret e emocioneve tona të hapura dhe të mbeten të qeta në mënyrë që të rindërtojmë ndjenjat tona.
Ndonjëherë është e nevojshme të lirohemi dhe të lëmë mënjanë pritjet tona. Kjo do të thotë, ne duhet të pastrojmë mendjen nga mendimet në mënyrë që të fitojmë një këndvështrim të ri. Le të numërojmë deri në dhjetë duke marrë frymë e duke mbushur mushkëritë tona me oksigjen. Kjo do të na mbrojë nga mundësitë e humbura dhe nga pendimi për atë që kemi humbur. Kur duhet të mbarojmë një periudhë, duhet ta bëjmë atë, të respektojmë shenjat e pikësimit që kemi përdorur dhe të fillojmë një paragraf të ri.
Niçja thoshte se ajo që nuk ju vret ju bën më të fortë, dhe është pikërisht ky impuls, kjo shtysë na jep forcën për të ecur kilometra shtigje të pakalueshme zbathur. E vërteta është se në këto raste ne kemi mundësinë të qëndrojmë në këmbë dhe të lëmë mënjanë gabimet e së kaluarës dhe të lundrojmë më shpejt në gjëra të reja me flladin e ndryshimit.
Mos harroni se pjesë të vetvetes që janë të lidhura lirshëm zakonisht humbasin fuqinë e nevojshme për t’u vënë në punë. Pra, ne nuk kemi pse ta kalojmë jetën në të kaluarën sepse treguesit e orës nuk lëvizin prapa.
Vetëm shikoni përpara, mësoni të relaksoheni, shikoni me shumë kujdes mendimet e këqija që kalojnë në mendjen tuaj dhe mendoni për jetën me durim. Mos u mundoni të planifikoni çdo pëllëmbë të jetës tuaj/çdo milimetër të udhëtimit tuaj në jetë. Ndonjëherë gjithçka që duhet të bëni është të mësoni të përqendroheni në ato që po vijnë tek ju, të identifikoni mundësitë dhe të frymëzoheni nga fati.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
