Ndjenja e paqes që ndjeni tregon se ju keni bërë zgjedhjen e duhur. Ndoshta dikush gjejë një zgjedhje të dobët, të tjerët jo shumë logjik. Në të vërtetë, ndoshta nuk ishte as zgjedhja më e mirë. Megjithatë, është e qartë se kjo është ajo që ju bëri të lumtur, e cila ju lejoi të kombinoni vlerat tuaja, ndjenjat, egon tuaj …
Sigmund Freud tha se marrja e një vendimi është si ti hipësh një kali vrapimi. Kafsha përfaqëson anën tonë emocionale, instinktive, pothuajse të pakufizuar. Nga ana tjetër, kalorësi është ai që mban frenat e arsyes, ai që drejton, i cili frenon dhe orienton kalin. E pra, në shumicën e rasteve, kur vjen koha për të marrë një vendim, pjesa jonë është e lidhur me botën magjepsëse të emocioneve. Kjo është toka në të cilën dhjetëra gara zhvillohen çdo ditë…
Ti nuk je zgjedhja e askujt. Ti je përparësia e vetvetes; prandaj, kur është koha për të marrë një vendim, dëgjo zemrën. Për shkak se nuk ka rrugë të drejtë, ekziston vetëm rruga që të bën të lumtur.
Jeta është një zgjedhje e vazhdueshme, kalojmë pjesën më të madhe të kohës duke u përkushtuar në artin e marrjes së vendimeve: kafe ose çaj, ashensor ose shkallët, e telefononi ose nuk e telefononi, merrni trenin ose e lini të kalojë … Vendosni, nganjëherë, përfshin ndjesitë e njëjta të një hapjeje në zbrazëti. Një gjë është e sigurt, ne duhet të arrijmë me doza të mëdha guximi dhe përgjegjësie. Ne ju ftojmë të mendoni për këtë.
Nuk ka zgjedhje të drejtë: ekziston vullneti për të qenë i lumtur
Henry James ka shkruar një histori të jashtëzakonshme të quajtur “Këndi i lumtur”, në të cilin ai paraqet karakterin e Spencer Brydon, një djalë i ri i cili pas arritjes së suksesit në Shtetet e Bashkuara, kthehet në shtëpinë e tij të lindjes në Angli.
Në vetminë e shtëpisë së tij bosh, ai pyeste veten nëse bëri mirë, nëse vendimi për të lënë rrënjët dhe familjen e tij ishte zgjedhja e duhur. Në mes të dyshimit të tij ekzistencial, papritmas ana tjetër e vetes së tij, i zbulon atij se çfarë do të ishte bërë nëse ai do kishte zgjedhur të qëndronte.
Dyshimi në lidhje me marrjen apo jo të vendimit të duhur, na shoqëron gjatë gjithë jetës sonë. E pra, ashtu siç na mëson Henry James në historinë e tij, marrja e një vendimi është pjesë e një procesi që fillon nga zemra, por që është i destinuar të lërë hapësirë për përgjegjësi. Nga emocionet ne shkojmë drejt arsyes, të drejtuar mbi të gjitha nga nevoja për t’u bërë arkitektë të udhëtimit tonë.
Nuk ka gjithmonë zgjedhje të drejta apo të gabuara, madje edhe më pak rrugë të ndriçuara nga drita e lumturisë. Vendimi më i mençur do të jetë gjithmonë ai që do të na japë paqe, ai që do të shkojë krah për krah me ndërgjegjen tonë dhe që, nga ana tjetër, do të na nxitë të vazhdojmë të marrim vendime në përputhje me thelbin tonë.
Arti i marrjes së vendimeve fillon nga zemra
Ne tashmë e dimë se kur vjen koha për të marrë një vendim, emocionet kthehen në pika të ndritshme në mes të një oqeani dyshimesh. E pra, do të jeni të kënaqur të dini se struktura e trurit që rrezaton më shumë dritë gjatë këtij procesi është amigdala.
Një dëshirë nuk ndryshon asgjë, por një vendim fillon gjithçka.
Trupi amygdaloid menaxhon qindra lidhje në të gjithë trurin dhe përbëhet nga një strukturë e rafinuar dhe interesante që vepron si një rojë i aftë për të vlerësuar çdo stimul, çdo mendim, çdo përvojë ose ngjarje të vetëdijshme ose të pavetëdijshme. Pas analizimit të një impulsi, amigdala lëshon një gjykim, një vendim që do të analizohet në mënyrë të menjëhershme më vonë nga korteksi ynë frontal.
Duke pasur parasysh se shumë prej vendimeve tona janë bërë duke ndjekur rrugën e emocioneve, le të zbulojmë se si ta bëni atë në mënyrë që këto janë paksa më të afta dhe të përgjegjshme.
Çelësi për të marrë vendime të drejta
Të jesh i lumtur, duhet të marrësh vendime dhe të dimë se si ta kapërcejmë kufirin me frikë. Nuk është aspak e lehtë për ta bërë atë, sepse vendimi nënkupton lënien e shumë gjërave prapa.
Kur zemra na nxit që ta marrim këtë hap, por vjen frika, ne duhet ta racionalizojmë atë frikë dhe ta kuptojmë. Kaloni nga emocioni në arsye, pasi që vetëm logjika dhe mendimi i vetëdijshëm mund të na shtyjnë, me kurajë, të prishim muret e frikës.
Kur emocionet tuaja i drejtojnë për të marrë një rrugë të caktuar, pyesni veten nëse po veproni në një mënyrë realiste. Kjo është një pyetje që duhet të kërkohet nga vetja dhe askush tjetër. Nëse duket e mundshme, nëse ju bën të lumtur dhe kjo është një gjë e mundshme, mos lejoni asgjë dhe askënd t’ju ndalojë.
Prano mundësinë e dështimit. Pranoni dhe përvetësoni mundësinë që gjërat të mos shkojnë në rrugën e duhur, por përpiquni ta kuptoni që, në të njëjtën kohë, të gjeni rrugën e lumturisë nuk është vetëm një opsion i vetëm. Kjo është vetëm një derë që do t’ju tregojë shumë rrugë të tjera.
Arti i të qenit i lumtur qëndron në njohjen se si të vendosësh çdo ditë me qëndrueshmëri dhe duke dëgjuar zemrën, duke pranuar gabimet e rrugës dhe duke shkuar në zbulimin e rrugëve vetjake jetësore, të paqes së brendshme.
Burimi / lamenteemeravigliosa.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
