Ka shumë mënyra për ta dashur fëmijën tuaj dhe për ta disiplinuar në mënyrën e duhur. Kur disiplinoni fëmijën tuaj, ndonjëherë mund të përdorni goditjen, por asgjë nuk është më e dhimbshme sesa të dëgjojnë fjalë të këqija nga ne, prindërit. Mes zhgënjimit dhe zemërimit, pa dashje ne u themi fëmijëve tanë gjëra që nuk duhen. Në vend që të provokojmë të qeshura të ëmbla nga fëmijët, ne priremi të hedhim fjalë mizore. Disa fjalë ulin besimin e tyre, i bëjnë ata të qajnë ose më keq, shkatërrojnë menjëherë marrëdhënien që ne kemi ndërtuar prej kaq kohësh.
Ndërsa mund të duhet pak kohë dhe përpjekje, ju duhet të ndaloni së thëni fjalët e mëposhtme të vegjëlve tuaj:
“Ju jeni një vajzë / djalë i keq!”
Asnjëherë mos e quani fëmijën tuaj një “vajzë të keqe” ose “djalë të keq” kur i qortoni. Bëni dallimin midis fëmijës si individ dhe sjelljes së tij duke thënë diçka të tillë, “Kjo nuk është mirë” ose “Unë të dua, por ajo që bëre është një gjë e keqe”. Zgjedhja e gjuhës mund të bëjë ndryshimin. Nëse një fëmijë mendon se janë gabim në thelbin e tyre, ata do të pyesin se si mund ta ndryshojnë atë. Por nëse e kuptojnë që kanë bërë diçka të gabuar, ata mund ta ndreqin gabimin duke kërkuar falje dhe duke u zotuar të ndryshojnë sjelljen e tyre.
“Ti je budalla.”
Nëse ka një fjalë që të gjithë prindërit duhet ta heqin nga fjalori i tyre, është “budalla”. Mos e thoni frazën: “Ju jeni budalla”. Në çfarëdo mënyre që e përdorni tingëllon fyese, aq më tepër për një fëmijë? Zgjidhni me kujdes fjalët tuaja dhe përdorni gjykimin tuaj më të mirë për të vendosur se si të mos tingëllojnë gjykues. Ndërtoni një ndjenjë autoriteti që është e padëmshme për fëmijën tuaj.
“Kam mbaruar punë me ty!”
Për një fëmijë që sapo ka filluar të zbulojë botën, një hall i vogël është një nga përvojat më agonuese që ata do të ndiejnë. Ndërsa instinkti juaj dëshiron ta sigurojë atë se nuk dëmton shumë, ju thjesht do të përkeqësoni gjendjen emocionale të tij/saj. Roli juaj është ta lini atë të kuptojë dhe kapërcejë emocionet e tij. Jepini atij/asaj një përqafim të ngrohtë dhe ndjeshmëri për atë që ndjen.
“Bëhu si motra / vëllai yt”
Rivalitetet mes motrave dhe vëllezërve mund të jenë tepër të dëmshme psikologjikisht. Në fakt, dhuna në familje ka më shumë të ngjarë të jetë midis vëllezërve dhe motrave sesa midis prindërve dhe fëmijëve. Asnjëherë mos i krahasoni fëmijët tuaj me vëllain/motrën e tyre. Kjo i bën ata xhelozë. Ajo nxit ndjenjën e dështimit tek fëmijët tuaj dhe zhvillon urrejtje midis vëllezërve dhe motrave.
“Ju nuk mund ta bëni këtë.”
Asnjëherë mos ulni vetëbesimin e fëmijës tuaj. Nëse dëshirojnë të mësoni një aftësi, atëherë lërini ata të kalojnë më shumë kohë duke e bërë atë dhe duke i aftësuar ato. Kur u thoni se ata thjesht nuk mund të bëjnë një gjë, ata do të mendojnë se ajo që po bëjnë nuk është aspak e përsosur ose e saktë, ose se janë të paaftë. Kjo u bën atyre shumë presion dhe i frikëson ata që t’ju zhgënjejnë. Shmangni bërjen e kësaj. Për një rregull të përgjithshëm, inkurajojini fëmijët tuaj të rrisin aftësitë e tyre duke u shpjeguar atyre se është mënyra më e mirë për t’u përmirësuar.
“Askush nuk dëshiron një fëmijë si ju.”
Nëse fëmijët bëhen problematikë, duhet të pyeten prindërit, jo fëmija. Fëmijët janë pasqyrim i prindërve të tyre. Ata së pari mësuan gjithçka nga brenda shtëpive të tyre.
Mbroni pafajësinë e fëmijëve tuaj dhe lejojini ata të mbeten fëmijë. Ata nuk duhet të rëndohen nga problemet e të rriturve. Fëmijët nuk kanë aftësitë e përballimit ose aftësinë intelektuale për të kuptuar shqetësimet e parave, problemet e marrëdhënieve me të rriturit ose fatkeqësinë e prindërve të tyre.
Burimi / https://thequeenmomma.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
