Jam një vajzë 30-vjeçare. Kam 2 vite e gjysmë që jam me një djalë, por ne gjithë këtë kohë kemi pasur shumë sherre, xhelozi nga ana e tij… derisa edhe unë bëhem xhelozë për të dhe duke e bërë të peshoj gjërat që ka bërë gjithmonë, të peshoj edhe aty ku nuk kishte arsye.
Sa herë që ai duket se e kthen gjithçka në rrugën e tij nëse unë e bëj, është gabim nëse nuk e bën. U largova nga të gjithë miqtë e mi u mbylla në vetvete dhe sa herë që përpiqem të largohem nga ai mendoj në fund se nuk është zgjidhja e duhur, sepse pastaj mendoj edhe për momentet e mira dhe përpiqem të eci përpara.
Nuk e di se çfarë më kalon në mendje dhe cila është zgjidhja më e mirë për mua, por nuk dua të vazhdoj të dal më, nuk e di nëse e gjithë kjo varet nga unë dhe marrëdhënia që kam.
Thjesht e di që nuk jam ndjerë kurrë në këtë mënyrë në një lidhje më parë. Fjalimi do të ishte shumë më i gjerë dhe më i gjatë, por nuk do të dija as si ta shpjegoja.
Përgjigje: Përshëndetje! I lexova fjalët tuaja, një situatë me vështirësi dhe vuajtje të madhe: e jotja është një moment i tillë dhe kur shkruani “Fjalimi do të ishte shumë më i gjerë dhe më i gjatë por nuk do të te dija as ta shpjegoja”, në realitet ju po e shpjegoni shumë mirë.
Ju nuk dini çfarë të bëni, e vetmja siguri që ke tani është se nuk e pëlqen jetën ashtu siç po e jeton. Por nëse nuk e di saktësisht se çfarë nuk të pëlqen dhe pse e ke gjetur veten në këtë pikë të jetës, çfarë ju ka bërë të bëni zgjedhjet që ju kanë çuar atje ku jeni dhe të hiqni dorë nga ato që do të të çonin diku tjetër. Nëse nuk e keni idenë e gjithë kësaj, si do ta ndryshonin situatën tënde?
Merrni një hapësirë tuajën ku mund të gjeni veten: një hapësirë terapeutike, të mbrojtur, ku mund të flisni për gjithçka pa u ndjerë e gjykuar. Jepini vetes këtë dhuratë dhe do të shihni që gjërat do të shkojnë më mirë.
*Dr. Manuela Leonessa, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
