Përshëndetje. Jam një vajzë 25 vjeçe dhe prej disa kohësh kam disa reagime shumë të çuditshme në trupin tim. Kontraktime barku, kolit spastik, ankth, depresion, rënie të stimulit, kryesisht për shkak të këtij koliti, i cili po më pengon gjithnjë e më shumë të shijoj jetën. Nuk e di se çfarë të bëj, sepse fokusohem shumë në zorrën time, në atë që bën, si sillet, në gjendjen time shpirtërore, duke i lënë mendimet e mia të më përpijnë.
Unë supozohet të jem vajza më e lumtur në botë, po bëj aktivitete që më bëjnë të lumtur, po takoj një djalë, kam miq, kam gjithçka që një vajzë në moshën time mund të dëshironte të kishte, megjithatë i kuptoj këto reagime trupore që për një kohë të shkurtër apo edhe afatgjatë më pengojnë të jetoj. Të paktën kështu e interpretoj unë.
Çfarë mund të bëj që të jem në gjendje të heq dorë, pa u shqetësuar se çfarë dhe si sillet trupi im, që të mund të çliroj mendjen time dhe të jem më e qetë?
Përgjigje: Përshëndetje! Duke lexuar ato që ke shkruar, më duket se ndjen nevojën, në nivel racional, të jesh “e lumtur” pa asnjë dyshim për jetën tënde. Në kuptimin që duket se e ndjen detyrën (“duhet”) të jesh “e lumtur” apriori, ndërsa trupi juaj më duket se nuk është dakord me këtë, do të thosha pothuajse perfekt, vizion që ke gjurmuar nga jeta jote.
Kur kjo ndodh, mund të nënkuptojë se, në realitet, edhe pse imponon veten të jesh “e lumtur”, diçka nuk përputhet me këtë gjendje dhe kjo manifestohet nga trupi juaj. Konsideroni gjithashtu se shpesh, imponimi i vetes për të qenë në një gjendje emocionale, qoftë edhe pozitive, mund të jetë shtrënguese për ne, sepse ndoshta ne i ndiejmë pritshmëritë e të tjerëve, duam të rreshtohemi me një model ideal që propozon gjendje të caktuara mendore në përgjigje ndaj kushteve specifike të jetës.
Por ndonjëherë edhe gjërat që i konsiderojmë pozitive mund të na nxisin një ndjenjë acarimi, të diktuar pikërisht nga fakti që i imponojmë vetes një reagim specifik, nuk jemi të lirë t’i përjetojmë ashtu siç do të donim.
Ndërsa, ndoshta trupi juaj po ju tregon se është e nevojshme të ndaleni, të reflektoni dhe të vëzhgoni me qetësi atë që po ndodh në jetën tuaj. Për të vënë theksin e situatës.
Ndoshta trupi juaj paralajmëron se tani je në një fazë tranzicioni që duhet reflektuar.
Siç mund ta shihni, ka disa shpjegime të mundshme për simptomat që përshkruat.
Prandaj, ju rekomandoj që të përpiqeni të merreni me to në shoqërinë e një terapisti që ju ndihmon të kuptoni se çfarë mesazhi duan t’ju dërgojnë.
Dr. Anna Marcella Pisani, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
