Mirëmëngjes! Jam e fejuar me të prej 6 vitesh, respektojmë njëri-tjetrin, është një marrëdhënie mjaft e shëndetshme për mendimin tim dhe me kalimin e kohës jemi duke u rritur dhe maturuar si çift. Prej disa vitesh ai ka shfaqur probleme depresioni dhe pagjumësie. Në një fazë të hershme ai u hap papritmas me mua dhe pushoi së përkushtuari studimit dhe pasionit të tij, që është edhe puna e tij.
Për mendimin tim kjo ishte për shkak të mbingarkesës së studimit dhe përkushtimit që ai vazhdoi në adoleshencën e tij. Izolohej me obsesion për të studiuar “nga mëngjesi në darkë”, nuk i shihte miqtë e tij dhe për të gjithë ishte ai që nuk ishte kurrë.
Ai është në një fazë tjetër tani, unë jam e lumtur sepse ai e ka lënë veten të shkojë pak, por në ekstremin e kundërt. Nuk bën shumë përpjekje për punën e tij, ka një vit që nuk studion dhe dëshiron gjithmonë të dalë që të mos rrijë në shtëpi, nëse qëndron në shtëpi arrin të flejë gjithë pasdite. Ne nuk jetojmë bashkë dhe ajo që më shqetëson është se prindërit e tij po e bëjnë më keq. E prishin, bëjnë gjëra për të, edhe punë.
Për mendimin tim, ai nuk ka asnjë nxitje për të vepruar, sepse ai e di që ata bëjnë gjëra për të. Shembull. Ai duhet të largohet për në punë dhe të përgatisë dokumente, të kërkojë mjete, të pastrojë makinën etj. ai ankohet se çfarë të bëjë sikur ndihet i dërrmuar nga ndonjë angazhim i vogël i këtij lloji dhe më pas konstatoj se çdo herë këto punë i bëjnë prindërit e tij. Mua më duket absurde. Pastaj një shembull tjetër është se ai ka vështirësi të zgjohet në mëngjes, ndonjëherë kur fle me të babai i tij vjen në dhomë për ta zgjuar. Nëse jemi në vendin tim dhe nuk e zgjoj për 20 minuta, ai nuk dëgjon zilen e ziles. Dhe kështu edhe kur ka një angazhim pune, i rekomandon nënës së tij pensioniste që ta zgjojë në një orë të caktuar. Jemi të dy 28 vjeç dhe të dy jetojmë ende në shtëpinë e prindërve tanë. Ndoshta sepse i bëj gjërat vetë dhe nuk do ta lejoja veten të kërkoja ndihmë nga prindërit për të vazhduar punën ose për të pastruar makinën time. Më shqetëson sepse e di që në këtë mënyrë ai do të rritet gjithnjë e më i llastuar dhe kjo mënyrë e të bërit të tijat nuk e ndihmon të bëhet njeriu i pjekur që ndjen nevojën të bëhet. Për më tepër, në këto kushte as që kam dëshirë të jetoj bashkë…
A ka ndonjë gjë që mund të bëj? Duke i thënë se kam frikë se mos e bëj të ndihet i “sulmuar” dhe i nënçmuar. Sa herë që i vë në dukje ndonjë gjë të vogël, ai ofendohet kaq shumë.
Përgjigje: Faleminderit që ndani situatën tuaj me kaq sinqeritet. Tregon se sa kujdeseni për marrëdhënien tuaj dhe sa kujdeseni për mirëqenien e të dashurit tuaj. Dinamika e familjes mund të ketë një ndikim të rëndësishëm në zhvillimin dhe marrëdhëniet individuale. Është e qartë se po përpiqeni të kuptoni arsyet e ndryshimit në sjelljen e të dashurit tuaj dhe si ndikon kjo në marrëdhënien tuaj.
Situata që përshkruani nënvizon një sërë dinamikash komplekse: i dashuri juaj po kalon një periudhë depresioni dhe pagjumësie dhe sjelljet e tij mund të shihen si një mënyrë për të kërkuar lehtësim ose për të shmangur presionet që mund të lindin nga përgjegjësitë ose pritjet. Shqetësimi juaj për rolin e saj prindëror është i kuptueshëm. Ndonjëherë, dëshira për të mbrojtur ose ndihmuar një fëmijë mund të nxisë pa dashje varësitë ose sjelljet joproduktive.
Megjithatë, komunikimi i hapur dhe i dhembshur është çelësi. Ju mund të dëshironi të konsideroni çifte ose terapi individuale. Një mjedis terapeutik mund të sigurojë një hapësirë të sigurt për të eksploruar këto çështje, duke lehtësuar komunikimin më të thellë dhe më të kuptueshëm mes jush. Biseda me një profesionist mund t’ju ndihmojë ju dhe të dashurin tuaj të kuptoni më mirë dinamikën në lojë dhe të gjeni strategji konstruktive për t’u marrë me to. Terapia gjithashtu mund ta ndihmojë atë të punojë në vetëvlerësimin e tij dhe reagimet e tij ndaj kritikave. Faleminderit përsëri për ndarjen. Mos harroni, kujdesi për veten dhe nevojat tuaja është po aq i rëndësishëm sa kujdesi për të dashurin tuaj.
Dr. Nicoleta Senni, psikologe
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
