FB

June 24, 2022 | 7:45

Shpirti yt ka nevojë të kujdesesh për të!

Uria e shpirtit mund të ndikojë në secilin prej nesh. Manifestohet si një ndjesi tërheqëse. Është një uri që bëhet më e fortë, gjithnjë e më e paprekshme dhe që nuk na lë paqe derisa t’i përgjigjemi britmës së saj. Çfarë dëshiron? Për çfarë ka nevojë? Për shumë gjëra dhe pak në të njëjtën kohë, por një gjë është e sigurt: nëse shpirti bërtet do të thotë që nuk e kemi ushqyer aq sa duhet. Nëse shpirti është i uritur, tashmë është vonë dhe ne dhunojmë njëri-tjetrit. Shpirti mishërohet në pjesë të ndryshme: në trupin tuaj, në krijimtari, në zemrën dhe në mendjen tuaj. Për të jetuar mirë, ai ka nevojë për plotësimin e katër nevojave themelore. Nëse thyhet nga uria, do të thotë që ke humbur një pjesë të vetes gjatë rrugës: ke lejuar që pjesa jashtë të të shtyjë të heqësh dorë nga ajo që të ushqen. Lajmi i mirë është që mund të filloni të kujdeseni për të tani, duke i dhënë ushqimin që i nevojitet. Dhe ja se si.

Nga Sandra “Eshewa” SAPORITO,  autore dhe trajnere në disiplinat bio-natyrale

Ushqeje shpirtin tënd me plotësi

Plotësia është mbretëria e trupit. Pesë shqisat na prezantojnë me një botë shqisore, pothuajse sensuale, e bërë për t’u jetuar, eksploruar dhe përjetuar me trupin. Kur trupi ynë i përjeton pesë shqisat njëkohësisht në një përvojë të vetme, të thellë dhe të plotë, vjen një gëzim ekstatik që e çon atë drejt plotësisë. Përmes bashkimit të shqisave, trupi ndihet i gjallë dhe e ndalon kohën për të shijuar plotësisht momentin. Në atë çast, ekziston vetëm e tashmja, një e tashme që zgjerohet deri në pafundësi dhe hap vetëdijen për një mënyrë të re të të jetuarit ku mund të përjetoni bollëk, plotësi, lumturi. Kur shqisat tona janë të përafruara në moment, e jetojmë atë plotësisht, trupit i njihet funksioni i tij në botë: ai i të jetuarit të jetës plotësisht, sepse e ndiejmë se lëviz brenda nesh, me çdo rrahje, çdo frymëmarrje. Në atë çast, është jeta që na jep frymë, është shpirti ynë që jeton, që na mban. Mund ta ushqejmë shpirtin tonë me shikim, erë, prekje, shije, dëgjim; mund ta bëjmë këtë ushqim ndijor të mirë për ne, duke zgjedhur të shijojmë ngadalë atë që na jep kënaqësi, atë që na bën të ndjehemi mirë, atë që na plotëson nevojën për të ndjerë gëzim në trup, duke lënë mënjanë atë që është e keqe dhe helmuese. Zgjidhni si të ushqeni trupin tuaj, sepse përmes tij shpirti juaj jeton në botë.

Ushqeje shpirtin tënd me Bukurinë

Bukuria që ushqen shpirtin jetohet, krijohet, modelohet, shkruhet, pikturohet, kërcehet. Por edhe para kësaj, Bukuria mirëpritet si një frymëmarrje e natyrës, si një fllad i erës që rrënon mendimet. Kreativiteti është ai kanal që na lidh me shpirtin tonë, është ai që e lejon atë të komunikojë me ne, dhe e bën atë përmes Bukurisë. Bukuria është vajza e krijimtarisë, e aftësisë për t’i dhënë formë botës së brendshme dhe të mbinatyrshme, të fshehur, me aftësinë për t’u bërë një kanal për thelbin hyjnor për një çast. Bukuria mishërohet, bëhet e vërtetë, konkrete, e prekshme, kur e lëmë hyjnoren të bashkohet me ne. Në atë moment ka jetë, ka shpirt me gjithë fuqinë e saj.

Ushqeje shpirtin tënd me Dashuri

Zemra është selia e Shpirtit, kështu thoshin egjiptianët e lashtë. Por çfarë ndodh nëse e lëmë pas dore atë shtëpi që duhet ta përdorim si tempull? Çfarë mund të ndodhë nëse e detyrojmë shpirtin tonë të varfër të jetojë në një vend të ngushtë, të ftohtë dhe me pak dritë. Çfarë mund të ndodhë nëse ajo rezidencë transformohet në burg? Shpirti ynë ka nevojë për dashuri ashtu siç ne kemi nevojë për ajër. Dashuria për të tjerët, natyrisht, për këtë flasim çdo ditë, por edhe dashuria për veten tonë. Një dashuri që na shtyn të hapim dyert tona për botën, të duam e ta përqafojmë ashtu siç është, pa të dhe pa asgjë, duke filluar nga bota jonë e bërë nga drita dhe hija, pikat e forta dhe të dobëta, duke na mirëpritur kështu, të gjitha në një pjesë, pa pretendime, pa pritshmëri. Sepse ne e meritojmë dashurinë. Në këtë mënyrë do ta bëjmë zemrën, tempullin e shenjtë të shpirtit tonë, siç e meriton. Ushqejeni shpirtin tuaj duke dashur veten, duke i mirëpritur papërsosmëritë tuaja me mirësi, durim, mirëkuptim, dhembshuri, sepse pikërisht përmes kësaj dashurie shpirti mishëron veten në botë dhe e bën atë të shenjtë.

Ushqeje shpirtin me Mrekullinë

Jeta përbëhet nga shumë momente mrekullie që janë po aq dyer për qenien tonë të thellë dhe autentike. Në momentet e ndërmjetme, siç është ajo ndërmjet marrjes dhe nxjerrjes së frymës, ekziston një hapësirë / kohë që mund të kalohet ngadalë, falë heshtjes së mendjes dhe zbrazëtisë së mendimeve. Në ato hapësira, asgjë nuk mund të merret si e mirëqenë, gjithçka është një dhuratë: koha, jeta që rrjedh brenda nesh, bota, rrezet e diellit, ajri që thithim… Gjithçka mund të shihet për atë që është: mrekullinë e jetës. Por për të mbledhur mrekullinë që ushqen shpirtin, është e nevojshme të vëzhgosh jetën me thellësi. Për shembull, nën këmbët tuaja nuk është vetëm toka, por ekziston një planet i gjallë që noton në pafundësinë e universit. Nën këmbët tuaja ka yje, diell, galaktika në lëvizje. Nën këmbët tuaja, ka pafundësi. Por për ta parë këtë mrekulli, është e nevojshme të mirëpresësh zbrazëtinë e mendimeve, të çlirosh hapësirën mendore dhe të lejosh që shpirti yt të çojë të eksplorosh botën siç e jeton, me mrekulli dhe mrekullia është minimaliste: asaj i pëlqejnë gjërat e thjeshta, sepse sheh në thellësinë e gjërave, jo në sipërfaqen e tyre siç bën mendja. Në thellësinë e vetëdijes qëndron mrekullia e pafund. Aty mund të takosh shpirtin.

 

 

Botuar në Revistën “Psikologjia”, Nr. 168

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top