Nuk është e vërtetë që i harroj njerëzit. I vendos vetëm në një qoshe të jetës që nuk do ta shoh më kurrë. Unë nuk i harroj njerëzit, përkundrazi … I kujtoj shumë mirë të gjithë! Dhe është pikërisht sepse nuk harroj që disa vazhdojnë tw jenw me mua dhe të tjerët mbeten në atë qoshe që është “e kaluara”!
Asgjë nuk harrohet dhe asgjë nuk fshihet, por ekziston një rregull që dua ta respektoj së pari, dhe është: të zgjedh se kush bëhet “e kaluara”… kush meriton të jetë “i pranishëm” dhe kush do t’i përkasë “së ardhmes”!
Silvia Nelli
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
