Gjithçka ishte më e lehtë kur ishim fëmijë, kur fjalët nuk lëndonin dhe përqafimet ishin të sinqerta. Kur dhimbja më e madhe ishte gjuri i zhveshur dhe e vetmja vështirësi ishte lidhja e nyjës në këpucë. Gjithçka ishte më e bukur si fëmijë, kur për të prekur qiellin mjaftonte të lëkundeshim në lisharëse dhe një libër me tregime na bënte të ëndërronim. Kur mjaftonte një gjel sheqeri për të kaluar trishtimin dhe një dritë për të trembur përbindëshat poshtë krevatit. Kur bota dukej e përsosur dhe ne nxitonim të rriteshim. Tani bota është më e frikshme dhe ndonjëherë … do të doja të kthehesha në fëmijëri.
Chiara Trabalza, autore italiane
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
