“Të gjitha familjet e lumtura janë njësoj, çdo familje e pakënaqur është e pakënaqur në mënyrën e vet” – Lev Tolstoi
Ne mund të zgjedhim personin me të cilin duam të kalojmë pjesën tjetër të jetës, por jo njerëzit që e shoqërojnë. Anëtarët e familjes dhe miqtë e një partneri mund të bëhen problem në jetën e disa çifteve, madje duke shkuar aq larg sa të shkaktojnë ndarjen e tyre.
Shumë shpesh në çiftet në të cilat ka një marrëdhënie të largët ose negative me familjen e partnerit dëgjohet “Unë u martova me ty, jo me familjen tënde!”. Megjithatë, ne duhet të pranojmë faktin se kur bëjmë një angazhim ndaj dikujt, ne pranuam edhe botën përreth tij. Ne nuk jemi të detyruar të shkojmë mirë me të gjithë njerëzit që janë pjesë e saj, por sigurisht të paktën të mbajmë një marrëdhënie të përzemërt me ta.
Nga ana tjetër, mirëkuptimi ose jo varet nga disa faktorë, sepse çdo familje është një botë më vete. Është një gjë të jetosh qindra milje larg vjehrrit dhe vjehrrës dhe një gjë shumë e ndryshme është të jetosh dy blloqe larg, apo edhe nën të njëjtën çati. Gratë zakonisht krijojnë një lidhje më të ngushtë me familjen e burrit të tyre (në përgjithësi) dhe kjo lidhje mund të jetë një burim i madh lumturie kur kujdesen për marrëdhënien. Nga ana tjetër afërsia rrit mundësinë që të ketë mosmarrëveshje.
Situata më e keqe në të cilën mund të gjendemi, ndodh kur njëra nga dy palët, partneri apo familja jonë, fillon të na bëjë presion për të na bërë të zgjedhim mes dy “palëve” që janë krijuar. Ne nuk mund t’u japim një zgjidhje të vetme këtyre konflikteve, sepse ato kërkojnë një analizë shumë të plotë të çdo situate. Megjithatë, ne mund t’ju japim disa këshilla të përgjithshme. Edhe pas një momenti krize, situata mund të kthehet në normalitet. Nuk janë të rralla rastet kur ata që ju thonë të zgjidhni midis një fraksioni dhe një tjetri, e bëjnë këtë vetëm sepse duan të tërheqin vëmendjen dhe të rimarrin “statusin” e tyre para palës tjetër. Nëse ia del, shpeshherë do ta tërheqë kërkesën pa komplikime të mëdha.
Nga ana tjetër, kur detyrohesh të bësh një zgjedhje të këtij lloji, do të thotë që familja tërhiqet zvarrë me një sërë konfliktesh që nuk i ka zgjidhur në atë kohë. Siç thamë më herët, situatat mund të jenë nga më të ndryshme. Ndoshta shembulli që do t’ju japim nuk do të jetë rasti juaj, por është i zakonshëm.
Shumë shpesh, edhe kur të dy anëtarët e çiftit janë në moshë madhore, njëri ose të dy prindërit vazhdojnë të mendojnë për fëmijën e tyre si një qenie të pafuqishme në një botë plot rreziqe. Kjo është arsyeja pse ata vazhdojnë të duan të kujdesen për të në një mënyrë tepër mbrojtëse, me deluzione kontrolli dhe në disa raste, edhe me një qëndrim diktatorial. Njerëzit që kanë prindër të tillë shpesh do të ndihen të pakëndshëm. Imagjinoni, për shembull, që ju planifikoni një pushim dhe prindërit tuaj e kundërshtojnë hapur planin tuaj pa ndonjë arsye të veçantë, duke u përpjekur ta sabotojnë atë përmes përdorimit të strategjive psikologjike si shantazhi emocional.
Në çdo rast, zakonisht ndërhyrja e babait apo e nënës nuk ka pasoja të mëdha, përveç nëse e lejon fëmija. Problemi i vërtetë është kur as prindërit dhe as fëmijët nuk janë mjaft të pjekur. Në këto raste njëri dëshiron të mbrojë dhe tjetri të mbrohet. Fëmijët duhet të distancohen nga prindërit e tyre nëse kuptojnë se edhe nëse kanë qëllimet më të mira, po ndërhyjnë në lumturinë e tyre.
Nga ana tjetër, të besosh se një marrëdhënie e keqe me vjehrrin është gjithmonë faji i anëtarëve të familjes është i gabuar. Janë të shumta rastet që ai që nuk di ta menaxhojë mirë situatën është partneri. Një situatë shumë e zakonshme është kur ka fëmijë të vegjël në mes dhe një partner nuk dëshiron që ata të kalojnë kohë me familjen e partnerit përkatës, pa asnjë arsye. Një rast tjetër është kur njëri nga dy anëtarët e çiftit manipulon situatën për të siguruar që disa festa të bëhen gjithmonë në shtëpinë e familjes së tij.
A është e mundur të kalosh mirë me familjen e fituar?
Me përjashtime të rralla, përgjigja është sigurisht po. Nuk ka arsye apriori që të pengojnë të shkosh mirë me familjen e partnerit ose me personin që fëmijët tuaj kanë zgjedhur për t’i bërë pjesë të jetës së tyre. E sigurt është se, siç thamë edhe më herët, disa njerëz e bëjnë këtë marrëdhënie më të vështirë se të tjerët.
Për t’i thjeshtuar gjërat, le të vendosemi në vendin e një vajze të re, e cila pasi ka kaluar pak kohë nga fillimi i lidhjes së saj, vendos së bashku me partnerin se ka ardhur koha për njohje familjare. Kjo është një situatë që mund të shkaktojë shumë nervozizëm herët e para, sepse personat që e përjetojnë ndihen gjithmonë të gjykuar dhe nën vëzhgim.
Ky perceptim dhe ndjenja e ankthit që e shoqëron mund të zhduket ose jo me kalimin e kohës. Ka njerëz që edhe pas darkave të panumërta me vjehrrit, sërish kanë frikë se babai i partnerit do t’i nxjerrë armën në momentin më të papritur. Sigurisht, mos na merrni fjalë për fjalë… Por është një imazh i mirë për t’ju bërë të kuptoni se çfarë nënkuptojmë.
Nëse kjo ndjenjë nuk ikën kurrë, do të jetë e vështirë të zhvillohet një marrëdhënie e mirë mes partnerit dhe vjehrrit, pasi askujt nuk i pëlqen të ndihet vazhdimisht i gjykuar. Kur ndiejmë se po na vlerësojnë, sjellja jonë është e panatyrshme dhe nuk e ndiejmë veten. Për më tepër, kjo situatë e vështirëson komunikimin e sinqertë dhe të hapur, gjë që është thelbësore për zgjidhjen e konflikteve.
Një marrëdhënie e tensionuar mund të jetë e qëndrueshme, por kur fillojnë të ndodhin përplasjet është e vështirë që situata të zgjidhet nëse më parë nuk janë krijuar kanale adekuate komunikimi. Ajo që ndodh zakonisht, nëse situata nuk bëhet dramatike, është që të dyja palët e lidhin atë që ndodhi me gishtin e tyre, gati për ta përdorur në të ardhmen në rast se duan të tërheqin në krah personin që duan.
Në situata si këto, ata që janë në mes janë vërtet në një pozicion të pakëndshëm. Nga njëra anë dhe nga ana tjetër ai duhet të dëgjojë njerëzit që duan të thonë gjëra që nuk i pëlqejnë dhe që e trishtojnë. Megjithatë, edhe në këto raste, përmirësimi ose përkeqësimi i situatës do të varet shumë nga aftësitë e tij sociale dhe aftësia për të qenë një kanal i mirë komunikimi mes partnerit dhe familjes së tij. Përgjigja për këtë situatë është vetëm e juaja, në varësi të situatës specifike. Mos harroni se është shumë e rëndësishme që të krijoni një marrëdhënie të mirë me familjen e personit që doni, edhe para se të jepni “po”-në përfundimtare.
Nuk ka të bëjë me një detyrim, t’i jepni vetes një buzëqeshje false sa herë që shkoni në darkë me ta dhe më pas t’i urreni në fshehtësi, por të mësoni të pranoni që ata njerëz kanë qenë pjesë e jetës së partnerit tuaj për një kohë të gjatë dhe para se ta njihje ti.
Nëse vazhdoni të pyesni veten pse duhet të shkoni mirë me familjen tuaj të re, provoni ta shikoni situatën nga ana tjetër. Dëshironi që partneri juaj t’ju kërkojë të zgjidhni midis tij dhe familjes suaj? Me kë do të dëshironit të kalonit të dielat familjare, festat e ditëlindjeve apo Krishtlindjet? Po sikur burri apo gruaja të të thonë se nuk i duron prindërit? Është e rëndësishme të jemi objektivë dhe të kuptojmë se të gjithë kemi pika të forta dhe të dobëta. Nuk mund të presim që të tjerët të ndryshojnë nëse nuk jemi të parët që e bëjmë këtë. Pra, nëse familja e partnerit tuaj nuk është ideale, mësoni të shihni anët më pozitive tek ata njerëz: të gjithë kemi disa.
Gjithashtu, nëse e doni vërtet partnerin, duhet të dini se keni pranuar të jeni me të për gjithë jetën dhe të kapërceni çdo vështirësi. Pa dyshim, një vjehërr që ndërhyn në marrëdhënie mund të përfshihet në grupin e “problemeve për t’u përballur së bashku” dhe që do t’ju ndihmojë të forconi lidhjen tuaj.
Çfarë mund të bëhet për të përmirësuar marrëdhëniet me familjen e fituar?
A duhet ta pranojmë familjen e partnerit tonë deri në atë pikë sa të duket sikur edhe ne jemi martuar me ta? Si gjithmonë, ekstremet nuk janë të mira për ju. Nuk mund t’i shihni kurrë, por nuk mund t’i pranoni as të ndërhyjnë në dhomën tuaj të gjumit. Përtej dashurisë që mund të ndjeni për ta, çifti duhet të jetë në gjendje të krijojë një “mburojë” që nuk lejon të tretët të ndërhyjnë në jetën e tyre në çift dhe në vendimet e tyre.
Ka disa këshilla që mund t’ju ndihmojnë të keni një marrëdhënie të mirë me ta dhe të siguroheni që takimet të mos kthehen gjithmonë në një fushë beteje, një sherr apo një heshtje të tensionuar që do t’ju prishë ditën.
Para së gjithash, duhet të vendosni kufij të caktuar. Dijeni se çfarë mund të pranoni dhe çfarë nuk mund të pranoni kur vizitoni ose merrni një vizitë nga familja e partnerit tuaj. Bëjeni të qartë që në fillim se cilat janë këto kufij. Me kë mund të flisni? Me partnerin tuaj, sigurisht. Ju mund të jeni mjaft të sigurt për ta diskutuar atë me ata që janë të përfshirë drejtpërdrejt, por nuk është gjithmonë një ide e mirë. Shumë njerëz mund të jenë të prekshëm dhe kjo mund të shkaktojë probleme të mëtejshme. Bëj kujdes.
Mos e ktheni partnerin në mur, duke e detyruar atë të vendosë mes jush dhe familjes së tij. Të gjithë kemi të drejtë të ruajmë lidhjet tona emocionale. Përveç kësaj, prindërit janë gjithmonë prindërit dhe kjo nuk do të ndryshojë asgjë në botë. Nëse situata bëhet e padurueshme, mund të ndaloni së kaluari kohë me ta, por mos e detyroni partnerin të heqë dorë, nëse nuk e lëndojnë atë.
Një mënyrë tjetër për t’u marrë vesh me familjen e re është të mendojmë se kush jemi pranë, jo vetëm ne. Kjo do të thotë që, nëse e keni të vështirë të shkoni dhe të hani te vjehrri, prapë mund ta bëni për të lumturuar partnerin. Do jetë një mendjemprehtësi për të cilën do t’iu jenë mirënjohës.
Mundohuni të jeni vetvetja. Mos ndërtoni një identitet artificial. Mos harroni se vjehrrit tuaj janë njerëz me interesa, nevoja dhe një dëshirë të madhe që fëmija i tyre të jetë i lumtur. Nëse jeni vetvetja, partneri juaj do të jetë rehat kur po kaloni kohë me familjen e tij dhe lumturia e tyre do të shfaqet. Nëse zakonisht jeni një person i lumtur dhe në ato momente rrini të mërzitur, partneri e ka të vështirë t’ju shohë si personin me të cilin është dashuruar dhe prindërit e tij do ta vënë re.
Burimi / https://lamenteemeravigliosa.it/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
