Xhelozia, një ndjenjë e ndërlikuar që mund të helmojë jetën e atyre që e provojnë dhe të ‘vrasë’ një marrëdhënie në çift.
Xhelozia, sipas William Shakespeare, është një përbindësh me sy të gjelbër që tallet me ushqimin që ha. Ky ushqim është zemra dhe shpirti i atyre që vuajnë: xhelozia është e lidhur me ndjenjën komplekse dhe të ndrydhur, bërë së bashku me dashurinë, zemërimin, humbjen, zilinë dhe pasiguritë. Një përzierje e fuqishme dhe ndonjëherë vdekjeprurëse, e aftë të helmojë mendimet, dhe madje, të shkaktojë impulse të dhunshme nga rezultati tragjik.
Si ta dalloni xhelozinë?
Xhelozia është një impuls i thellë që del nga dhimbja, zemërimi dhe ndjenja e zhgënjimit që përjetojmë kur zbulojmë ose dyshojmë se objekti i dëshirave tona provon tërheqje për një tjetër më shumë se sa për ne. Kjo është një ndjenjë zhgënjyese, për të cilën shpesh ndihemi fajtorë, veçanërisht nëse na shtyn në veprime që nuk do t’i toleronim nëse ato kryen kundër nesh. Për shembull, duke spiunuar përmbajtjen e mesazheve elektronike ose telefonave celularë. Por është një ndjenjë universale, të cilën e kemi përjetuar të gjithë në jetë, madje që fëmijë, siç tregohet nga rivaliteti mes vëllezërve.
Çështje përgjegjësie
Nuk është e lehtë të pranosh se je pré e një ndjenje negative, por të kuptuarit të saj është e rëndësishme. Tundimi është t’ia atribuojë fajin tjetrit: në thelb, është sjellja e tij besnike për ta lëshuar stuhinë dhe ne jemi thjesht viktima. Në realitet, ky nuk është gjithmonë rasti: kriza jonë e xhelozisë mund të lidhet me ndjenjat intime dhe thellësisht tonat, siç është frika se nuk e meritojmë dashurinë e partnerit tonë, vetëvlerësimin i ulët ose frika se nuk i kushtojmë vëmendjen e mjaftueshme në disa aspekte të marrëdhënies. Në këtë pikë, ajo që mbetet është dialogu: ne duhet t’i rrëfejmë shqetësimet tona partnerit dhe t’i dëgjojmë bindjet e tij, duke u përpjekur të mbetemi të paanshëm.
Dashuria është…
Ta pranosh të mirën e tjetrit përpara tuajës. Pra, nëse e gjejmë veten në praninë e një tradhti të vërtetë dhe tjetri, pasi e kemi mohuar deri në vdekje, më në fund pranon se ka një tjetër por që na preferon ne, nuk mbetet të zgjedhim: a mund të luftojmë për të apo ta lëmë të shkojë?! Dilema është e tmerrshme, por pasi ka luftuar me të gjitha mjetet në dispozicionin tonë, duhet të pranojmë idenë e dorëzimit. Në fund të fundit, pas një historie dashurie, pothuajse gjithmonë fillon një tjetër.
Përgatiti: Manjola EREQI | Burimi: Psychonews
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
