Studimet e mëparshme kanë zbuluar se nëse një person i shtyn në mënyrë aktive imazhet e shfaqura nga vetëdija e tij, skenat e lidhura bëhen më të vështira për t’u mbajtur mend më pas. Janë të harruara.
Deri më tani, ishte e paqartë se çfarë ndodh me skenat e ruajtura – a janë zhdukur ato në të vërtetë? Dhe si mund të vërehet kjo harresë në tru? “Nëse e shtypni në mënyrë aktive një kujtim dhe më pas përpiqeni ta rikujtoni atë përsëri, imazhet shfaqen më pak të gjalla se më parë,” shpjegon rezultatet Ann-Kristin Meyer, një studente doktorature në MPI CBS. Sipas studimit, pjesëmarrësit i panë imazhet më pak qartë në syrin e tyre të brendshëm. Ndonjëherë ato madje zhdukeshin plotësisht. Kjo do të thotë, aktiviteti specifik i trurit që kishte ndodhur gjatë përvojës origjinale ndryshoi, duke e bërë më të vështirë rikujtimin e imazheve. Për më tepër, gjurmët e kujtesës dukej se u dobësuan veçanërisht te ata njerëz, të cilët ishin veçanërisht të mirë në shtypjen e kujtimeve.
Nga studimet e mëparshme, shkencëtarët tashmë e dinin se çfarë ndodh në tru gjatë shtypjes. Korteksi paraballor, një strukturë e trurit prapa ballit, pengon aktivitetin e hipokampusit. Hipokampusi është një strukturë në rajonet më të thella të trurit që siguron riaktivizimin e gjurmës së kujtesës. Rezultatet aktuale sugjerojnë se ky frenim çon në një dobësim të vazhdueshëm dhe afatgjatë të gjurmës së kujtesës.
Përgatiti K.I / Burimi neurosciencenews.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
