Një ekip shkencëtarësh, i koordinuar nga Universiteti i Milanos, ka identifikuar për herë të parë një mekanizëm që përfshin molekula që konsideroheshin të padobishme deri pak vite më parë. Në vend të kësaj, ato janë thelbësore për të aktivizuar funksionin e duhur të sistemit tonë imunitar kundër tumoreve.
Ato quhen molekula LINE1 dhe konsideroheshin si ADN e padëshiruar, sepse u përsëritën shumë herë pa një funksion të njohur, ndërkohë që luajnë një rol vendimtar: në fakt janë të afta të aktivizojnë përgjigjen e sistemit imunitar kundër tumorit dhe ta ndihmojnë atë të njohë dhe eliminojë qelizat kancerogjene. Studiuesit nga Universiteti i Milanos zbuluan rolin që luajnë këto molekula në një studim të botuar në Nature Genetics dhe më pas i shoqëruar nga një koment editorial në të njëjtën revistë shkencore.
Risitë
Studimi u koordinua nga Beatrice Bodega, profesore e Biologjisë Molekulare dhe Sergio Abrignani, profesor i Patologjisë së Përgjithshme, të dy të Universitetit të Milanos dhe të Institutit Kombëtar të Gjenetikës Molekulare “Romeo dhe Enrica Invernizzi”, dhe ishte në bashkëpunim me IRCCS Istituto Clinico Humanitas dhe Universiteti Humanitas i Milanos, CheckmAb spin-off i Shtetit të Milanos, Spitali i Madh Metropolitan Niguarda i Milanos, Policlinico i Milanos, spitali San Giuseppe MultiMedica IRCCS i Milanos. “Risia e madhe e punës sonë është pikërisht ajo që jemi në gjendje t’i atribuojmë për herë të parë një funksion të rëndësishëm sekuencave të caktuara të ADN-së njerëzore (molekulat LINE1, në fakt), për vite të tëra që konsiderohen të parëndësishme dhe që ne tani e dimë se janë themelore për aktivizimin dhe funksionalitetin e qelizave imune, në veçanti të limfociteve T, dhe mund të bëhet një objektiv farmakologjik në strategjitë inovative të imunoterapisë” thekson Sergio Abrignani.
Kur sistemi imunitar është “bllokuar”
“Këto sekuenca të ADN-së transformohen në Rna në disa qeliza të sistemit imunitar, limfocitet T të qetë, ku ato veprojnë si një “frenim molekular” që i pengon limfocitet të kryejnë funksionin e tyre mbrojtës – shpjegon Beatrice Bodega. – Puna jonë përshkruan se si limfocitet T, kur aktivizohen, heqin qafe këtë “frenim molekular” me një mekanizëm të sofistikuar (plotësisht të ri dhe të pavërejtur më parë) që lejon limfocitet të kryejnë funksionet e tyre, duke përfshirë atë të eliminimit të qelizave që njihen si të huaja. Studimi u krye në qelizat që rrjedhin nga donatorë të shëndetshëm dhe në inde tumorale të izoluara nga pacientët neoplazikë. Pika me shumë interes që përshkruan studimi është se të njëjtat frena molekulare janë të pranishme në limfocitet T që rrethojnë qelizat kancerogjene, por pa mundur t’i eliminojnë ato, sepse ato shtypen nga mjedisi i pranishëm në indin neoplazik.
Hapi tjetër: zhvillimi i terapive të reja
Ekipi milanez i studiuesve ka treguar se është pikërisht prania jonormale dhe e papritur e këtyre “frenave molekulare” në limfocitet brenda tumorit që shtyp aktivitetin e tyre imunitar kundër kancerit. “Dhe, në mënyrë shumë të rëndësishme, ne kemi treguar gjithashtu se nëse i heqim këto molekula shtypëse me qasje terapeutike eksperimentale, limfocitet T riaktivizohen dhe janë në gjendje të vrasin qelizat e kancerit,” shton Bodega. “Ne besojmë se kemi identifikuar një objektiv të ri terapeutik të mundshëm për t’u kombinuar me imunoterapitë e sotme me antitrupa kundër frenuesve të pikave të kontrollit – përfundon Abrignani. – Qëllimi i ardhshëm është krijimi i një startup që mund të zhvillojë terapi të reja që, duke fikur ARN LINE1 në limfocitet T brenda tumorit, mund të zgjojnë sistemin imunitar të heshtur në mikromjedisin intra-tumor, në mënyrë që limfocitet T të mund të njohin dhe shkatërrojnë përsëri qelizat neoplazike”.
Përgatiti Orjona Tresa | Burimi corriere.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
