Mënyra ime e të qenët është e vërtetë dhe autentike, nuk kam nevojë të pretendoj të jem dikush që nuk jam për t’i kënaqur të gjithë . Unë e kam praktikuar prej kohësh vlerën e dinjitetit personal: nuk jam skllav i askujt dhe nuk kam nevojë për miratimin e të tjerëve për të qenë i lumtur.
Arritja në këtë ndërgjegjësim sa më shpejt të jetë e mundur është thelbësore për të jetuar mirë. Është një aspekt që çdo adoleshent do të hasë dhe që çdokush duhet ta zbatojë në praktikë për të arritur ekuilibrin e brendshëm adekuat dhe mirëqenien e duhur emocionale.
Unë nuk jam ai që prisni të jem: më pranoni për atë që më përcakton, për mënyrën time të të qenurit, për mënyrën se si ju bëj të lumtur. Le të ndërtojmë një botë në të cilën as ti dhe as unë nuk jemi të detyruar të pushojmë së qeni “ti dhe unë”.
Ne e dimë se nuk është gjithmonë e lehtë të veprosh në këtë mënyrë. Brenda nesh kemi ndjesinë se nëse nuk na pëlqejnë të gjithë, nuk do të pranohemi kurrë. Por jeta nuk bazohet në nevojën për t’u pëlqyer: gjëja me të vërtetë e rëndësishme është të dish të respektosh veten.
Të gjithë ne ndjejmë nevojën për të kënaqur familjen e partnerit tonë, për t’u marrë vesh me miqtë e tij, për të krijuar një marrëdhënie të mirë me kolegët tanë të punës dhe me njerëzit në rrethet tona shoqërore. Por gjëja e parë që duhet të kemi parasysh të gjithë është se është e pamundur të kënaqësh gjithë botën. Secili person është unik dhe me mënyrën e tij personale të të qenët, të parës së botës, të të jetuarit të jetës.
Nëse nuk më pëlqen, të paktën më prano dhe më respekto. Ka të ngjarë që ka anët e mia që na bashkojnë, dhe për këtë arsye, pavarësisht dallimeve tona, është e mundur që ne të pasurojmë njëri-tjetrin. Por edhe nëse nuk ndodh, nuk është problem. Gjëja kryesore është të jesh në gjendje të pranosh veten: dashuria për veten është një marrëdhënie për të cilën duhet të kujdesemi gjatë gjithë jetës.
Unë jam një dhuratë
Ju jeni një dhuratë për veten tuaj dhe askush nuk mund t’ju thotë ndryshe. Vetëm ju e dini se çfarë keni përjetuar, çfarë keni kapërcyer. Mënyra juaj e të qenit është dritarja që ju lejon të shihni botën në të gjithë intensitetin, lirinë dhe integritetin e saj. Unë jam ashtu siç jam, nuk dua të jem një kopje e keqe e dikujt tjetër, apo një kukull e lëvizur nga të tjerët. Unë kam një zë, një zemër dhe e di se çfarë meritoj në jetë për të qenë të lumtur.
Mënyra jonë e të qenët nuk jepet vetëm nga përkufizime gjenerike si “ekstrovert”, “i turpshëm” ose “introvert”. Është një grup nuancash të dhëna nga përvojat tona, mendimet dhe ajo që na ka mësuar jeta. Ajo na jepet nga dështimet dhe plagët tona, por edhe nga sukseset tona dhe rrugët që kemi ecur me gëzim.
Ne nxjerrim udhëzime nga gjërat e mira dhe mësime nga gjërat e këqija. Çdo përvojë formon mënyrën tonë të të qenët, falë edhe stilit të edukimit , vlerave që kemi përqafuar dhe atyre që kemi hequr dorë, dhe thelbit të çdo personi që kemi hasur në jetë. Mënyra juaj e të qenit është energjia që ju drejton dhe që duhet të vendosë pengesa për t’ju mbrojtur nga ajo që nuk dëshironi në jetën tuaj, ajo që nuk ju përcakton.
Njerëzit që përpiqen të shkojnë mirë me të gjithë demonstrojnë një nevojë të madhe për miratim. Vetëm atëherë ata ndihen të integruar, por nëse kufizohemi në kërkimin e miratimit çdo ditë, nuk do të jemi të vërtetë me veten.
Psikologu Wayne Dyer tha se 50% e njerëzve me të cilët kalojmë çdo ditë ka shumë të ngjarë të kenë mendime që janë në kundërshtim me tonin. Nëse ju ndodh që të njihni dikë që nuk ju pëlqen apo çfarë thoni, mos u shqetësoni: ka edhe 50% të njerëzve që do t’ju mbështesin.
Kur jemi të vegjël, na edukojnë nevojën për t’i kënaqur të gjithë: buzëqeshni, shtrëngoni duart, uluni me qetësi, mos e bëni këtë, mos e thoni atë… Ne kalojmë një pjesë të mirë të jetës sonë duke kërkuar miratim , derisa një ditë, befas, nuk e kuptojmë se të kënaqësh të gjithë është e pamundur.
Përpjekja për t’i kënaqur të gjithë do t’ju bëjë të pakënaqur
Doktrinat budiste na kanë thënë që nga kohërat e lashta: nëse përpiqeni t’i kënaqni të gjithë, e vetmja gjë që do të merrni është vuajtja dhe pakënaqësia. Nuk ia vlen, nuk është e nevojshme të kënaqësh ata që kanë një zemër egoiste, ata që nuk e njohin vlerën tonë, ata që u mungon fisnikëria e shpirtit ose, thjesht, ata që nuk ndajnë vizionin tënd për botën.
Ato janë pjesë e asaj që kam hasur në rrugën time, mënyra ime e të qenët është thelbi dhe identiteti im. Kam punuar shumë për të arritur këtu ku jam sot dhe nuk mund ta lejoj veten të dukem si diçka që nuk jam, vetëm për t’ju bërë të lumtur.
Nëse mendojmë për këtë, asgjë nuk mund të na shkaktojë më shumë stres dhe vuajtje emocionale sesa obsesioni për t’i kënaqur të gjithë. Megjithatë, ne gjithashtu e dimë se “mos pëlqimi” mund të na shkaktojë kritika dhe qortime të ndryshme.
Duhet të kuptoni se kritikat që ju bëjnë i detyrohen kryesisht atyre që ju drejtojnë, jo atyre që i marrin. Ata nuk ju përcaktojnë, përkundrazi: ndonjëherë nuk janë gjë tjetër veçse një pasqyrim i zhgënjimit të atyre që ju kritikojnë.
Nuk është e shëndetshme të jetosh gjithmonë duke i kushtuar vëmendje mendimit të të tjerëve, ose duke kërkuar miratimin e vazhdueshëm të të tjerëve: do të bëhesh skllav i të gjithëve, në vend që të jesh zot i zemrës.
Jeta është diversitet dhe secili prej nesh ka nuanca që na bëjnë unikë dhe të vërtetë. Këto janë tipare të rëndësishme që duhen mbajtur nëse duam të ruajmë dinjitetin tonë. Duajeni njëri-tjetrin për atë që jeni, duani njëri-tjetrin për atë që jeni.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
