Nëse ka një gjë që është e qartë për të gjithë, është se në jetë e meritojmë që të jemi të dashur, të vlerësuar dhe të respektuar. Kjo nuk na bën egoistë, dhe as nuk do të thotë që ne e angazhojmë veten për ndërtimin e kështjellave në ajër. Ne duam që shpirti ynë të jetë në gjendje të qeshë dhe zemra të jetë e lumtur që ka gjetur vendin e saj në botë.
Përsëritja e këtyre fjalëve me zë të lartë nuk është një shenjë e çmendurisë apo e prezumimit. Ato na bindin se ne meritojmë të jemi të dashur, sikur të ishim gjëja më e bukur që një person tjetër ka bërë ndonjëherë. Të qenit i respektuar dhe i vlerësuar nuk është privilegj: është një e drejtë që gjithkush e ka.
Kush meriton të jetë i dashur duhet gjithashtu të jetë në gjendje të dojë veten, të dijë se si ta njohë tjetrin si pjesë të tij. Është një akt lirie dhe shprehjeje personale që na bën të shkëlqyeshëm dhe që të gjithë meritojnë të jetojnë.
Ne të gjithë meritojmë të jemi të dashur nga të dashurit tanë, të fillojmë nga familja jonë, pastaj nga miqësitë dhe, sigurisht, edhe nga partneri ynë. Një partner që është në gjendje të na japë një dashuri të vetëdijshme, të pjekur dhe reciproke.
Nuk ka asgjë më të denjë dhe nuk ka parim më themelor për një qenie njerëzore se sa të qenit i dashur, i vlerësuar dhe i respektuar.
Përgjatë rrugës time personale, meritoj të gjej dritën, jo stuhitë!
Ai që sjell stuhitë dhe ditët e dimrit, nuk mund të dojë ose të dijë si ta vlerësojë plotësisht veten. Ai sjell dëshpërimin, indiferencën dhe dështimin, është një zejtar i vërtetë i lumturisë, dhe askush nuk meriton të trajtohet në këtë mënyrë, askush nuk duhet të ndjej boshllëkun e të ndierit i padashur apo pranuar.
Dashuria që njeh dhe vlerëson fëmijën, partnerin ose miqtë na jep rrënjët mbi të cilat duhet të rritemi dhe të kuptojmë të drejtën, për të lulëzuar në harmoni, si brenda dhe jashtë.
Në artikujt tonë ne shpesh flasim për rëndësinë e dashurisë, të vetëvlerësimit themelor me të cilën është e mundur të përballim vështirësitë dhe në sajë të së cilës mund të përcaktojmë vetveten, mjedisin që na rrethon, që na mbron dhe në të cilat ne jemi të qetë duke qenë vetvetja.
Vetëdashja është padyshim një shtyllë thelbësore , por meqenëse ne jetojmë në disa konkurse shoqërore dhe duhet të krijojmë lidhje të caktuara, është gjithashtu e domosdoshme të kujtojmë gjithmonë këto aspekte:
– Vetëdashuria është ajo që na tregon se si ne meritojmë të jemi të dashur: duam një dashuri pa lot, plot fjalë të sinqerta dhe jo ironike, duam afërsi dhe ndërlikime, jo rrjete që na manipulojnë, as dashuri të plotë të vuajtjes apo që të burgosin.
– Është dashuria e vetes ajo që na tregon se ne meritojmë respekti, që askush nuk ka të drejtë të diskriminojë kundër nesh ose fjalëve tona, sepse e dimë se fjalët ofenduese dhe gënjeshtrat lëndojnë dhe për këtë arsye ne i shmangim ata që i shqiptojnë ato, kështu që ne e mbrojmë veten dhe vendosim kufijtë .
– Vetëdashja gjithashtu na kujton se ne meritojmë të vlerësohemi për atë që bëjmë, për atë se kush jemi dhe se nuk është një veprim egoizmi. Sepse kush ia jep vlerën pranisë sonë na tregon se na do, sepse dhënia e vlerës për njerëzit do të thotë t’u japësh një vend në botë, do të thotë të njihni dhe t’u jepni atyre një zë, një prani, një vlerësim …
Të duash dhe të të duan
Meqë ne e dimë se cilat kufij duhet të vendosim në jetën tonë që të parandalojmë të tjerët për të mos i shkelur të drejtat tona, është e rëndësishme të mbani mend se, ashtu siç kërkojmë të na duan, vlerësojnë dhe respektojnë, ne gjithashtu duhet të jemi në gjendje të ofrojmë të njëjtën gjë.
Në botën e emocioneve, ekzistojnë dy humnera nga të cilat është e pamundur të dalësh: të mos duash kur dikush të do dhe të mos dish se si të duash ata që na duan.
Ka nga ata që, në jetë, vetëm dinë t’i pretendojnë dhe t’i imponojnë nevojat e tyre ndaj të tjerëve: të njihen, të dëgjohen, të kenë përparësi në çdo rast, të kuptohen dhe natyrisht … të duan më shumë se çdo gjë tjetër, madje më shumë se vetëvlerësim të atyre që e rrethojnë. Këto janë personalitete që gllabërojnë dhe shkatërrojnë.
- Nëse dëshironi të doni, duhet të mësoni të doni në një mënyrë të përulur, të sinqertë dhe të ndërgjegjshme. Hapni zemrën tuaj dhe hapni sytë, mos dashuroni verbërisht, jepni gjithçka për të tjerët, por kërkoni gjithashtu që të paguani, të njiheni.
- Të dashur dhe të qenit i dashur, në vend që të kemi nevojë është një vlerë që karakterizon qeniet njerëzore: ne duhet të jemi në gjendje t’i duam të dashurit tanë dhe gjithashtu të dimë se si ta marrim dashurinë dhe ta vlerësojmë.
- Asnjë prind nuk duhet ta mohojë një përkëdhelje për një fëmijë dhe asnjë partner nuk e kupton marrëdhënien e tyre me përjashtim të atyre gjesteve të vogla ditore që ndërtojnë dashuri, pasion dhe admirim dhe që paguhen gjithmonë.
- Të dashurit në një mënyrë të vetëdijshme dhe të pjekur do të thotë të vlerësosh tjetrin për personin që është, do të thotë njohje e tij si pjesë e projektit tonë të jetës, si një copë që përbën misterin tonë emocional, jetësor dhe personal.
Dhe, pa dyshim, ne të gjithë e meritojmë, ne të gjithë meritojmë një dashuri që na jep gëzim dhe jo pikëllim, një dashuri të sinqertë që i shtrëngon duart tona dhe i zhduk të gjitha frikërat dhe pasiguritë.
Përgatiti: Brikela Daci | Burimi / http://aprilamente.info
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
