Përshëndetje! Jam 22 vjeç, kanë kaluar 10/11 vjet nga tradhtia e babait. Ai mashtroi nënën time, duke e bërë atë të bjerë në depresion dhe më pas u martua me partneren e tij të re, duke lënë shtëpinë tonë. Megjithatë, përpara se të largohesha, durova dy vjet bashkëjetesë të ndarë, një situatë mjaft jofunksionale, pasi ndihesha i braktisur emocionalisht dhe debatet ishin në rregull.
Mësova t’i mbaj emocionet e mia dhe të bëj “gjënë e duhur”, atë që duhej bërë. Kurrë nuk u zemërova me të, nuk e mbajta kurrë dëmin që më shkaktoi kundër tij. Edhe sot babi është me këtë grua, unë jam i lumtur për të, ai është i lumtur kështu.
Por më duket sikur kam mbajtur veshur një maskë për një kohë të gjatë. Kohët e fundit vendosa të ndërmarr një udhëtim psikologjik për të forcuar besimin tim dhe për të kuruar sulmet e mia të ankthit.
Riktheva ndërgjegjen për atë plagë, e cila ndoshta nuk u shërua kurrë plotësisht. Ndjej ende shumë zemërim të ndrydhur dhe në heshtje po më shkëput gjithnjë e më shumë prej tij. Më duket sikur të pretendosh se gjërat janë në rregull, nuk është kështu.
Ndihem keq në shtëpinë e tij, mendoj për të gjitha dëmet që më kanë shkaktuar ai dhe gruaja e tij. Racionalisht e di që duhet ta kapërcej dhe të fal, por emocionalisht ndjej një përzierje emocionesh të trishtuara që më shqetësojnë mjaft. Më bën të dua të qaj në momente të rastësishme vetëm kur e shoh atë.
Nuk e di nëse është e drejtë… ndoshta të zhdukem për pak kohë nga jeta e tij, të marr mbrapsht veten timen dhe të përpiqem të forcoj qëndrueshmërinë time emocionale dhe në të ardhmen ndoshta të përpiqem përsëri të ndërtoj një marrëdhënie me të. Nuk di si të veproj?
Përgjigje: Ndoshta koha për t’u përballur me ndjenjat tuaja është e vështirë, por është një hap i rëndësishëm drejt shërimit emocional. Është e rëndësishme të ndalosh dhe të kuptosh se çfarë ndjenjash po përjeton dhe që të jesh i sinqertë me veten për to. Ndjenja e zemërimit dhe trishtimit është e natyrshme në këtë situatë, dhe nuk është e ndaluar të ndiheni ashtu. Është gjithashtu e rëndësishme të kuptoni se të ndjeheni keq në praninë e babait tuaj dhe partneres së tij është normale, dhe nuk është e detyrueshme të mbani një maskë e të tregoheshit i lumtur në rrethana të tilla.
Nëse mendoni se ka nevojë për kohë për t’u larguar nga kjo situate dhe për t’u fokusuar në veten tuaj, atëherë mund të jetë e rëndësishme të bëni një hap të tillë. Nëse e ndjeni që është e vështirë të jeni në praninë e babait tuaj dhe partneres së tij, është e rëndësishme të respektoni këtë ndjenjë dhe të kujdeseni për veten tuaj.
Një udhëtim për të njohur më mirë veten dhe për të trajtuar plagët emocionale mund të jetë një hap i rëndësishëm drejt shërimit. Gjeni një mënyrë për të shprehur ndjenjat tuaja, qoftë duke folur me një terapist ose duke shkruar. Po ashtu, ruajini kontakte të forta me miqtë dhe familjen që ju mbështesin.
Në fund të fundit, të menduarit për të ardhmen dhe për të ndërtuar një marrëdhënie të re me babanë tuaj është një proces i gjatë dhe i vështirë. Është e rëndësishme të merren hapat e vogël drejt kësaj përmirësimi, duke e lejuar veten të kujdeset për veten dhe të zgjedhë rrugën që ndjehet më e drejtë për ju.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
