Kur je viktimë, qoftë sjellje pasive-agresive, një marrëdhënie toksike apo edhe një krim, nuk është gjithmonë e lehtë të reagosh dhe të pretendosh të drejtat e tua. Shpesh kemi frikë nga pasojat, të cilat mund të jenë të vogla, si lëndimi i ndjenjave të dikujt apo edhe të rënda, si në rastin e krimit dhe dhunës. Megjithatë, ekziston një fenomen, fatkeqësisht mjaft i përhapur, që është ai i viktimizimit dytësor dhe mund të ketë pasoja jashtëzakonisht të rënda psikologjike dhe emocionale, madje më të mëdha se trauma e pësuar.
ÇFARË ËSHTË VIKTIMIZIMI DYTËSOR
Viktimizimi dytësor i referohet fenomenit ku viktima e një traume, abuzimi (qoftë e lehtë apo e rëndë) ose e një krimi i ripërjetë kushtet e vuajtjes të cilave i është nënshtruar, me pasojë që ai dekurajohet të flasë hapur për situatën e tij. vuajtje, apo edhe për të raportuar atë që ka ndodhur. Pasojat, në planin psikologjik, mund të jenë serioze: frika, ndjenja e pafuqisë, vetëvlerësimi i ulët, madje edhe depresioni dhe humbja e besimit te të tjerët dhe te institucionet, ata që vuajnë viktimizimin dytësor në fakt “fajësohen” për atë që. kanë vuajtur.
PROBLEMI I PËRGJEGJËSISË
Një person që vuan nga viktimizimi dytësor është në këtë situatë jo për shkak të kush e bëri të vuante i pari; “xhelati” si të thuash bëhet në fakt ai që duhet ta ndihmojë dhe ta mbështesë, shpesh edhe vetë institucionet. Një shembull famëkeq i viktimizimit dytësor është ai i grave që shkojnë në polici për të raportuar episode të përndjekjes ose dhunës dhe fajësohen për fraza të tilla si “sigurisht, nëse vishesh kështu, padyshim që tërheq vëmendjen”, ose “pse jo. kanë raportuar më parë, në vend që të vuaj deri tani”. Këto gjëra mund të jenë edhe më të dhimbshme nga sop
SI TË NDIHMOJMË ATA QË JANË NË NJË VIKTIMIZIM DYTËSOR
Meqenëse parandalimi është më i mirë se kurimi, gjëja më e mirë kur dikush na drejtohet për ndihmë është gjithmonë të pezullojmë gjykimin: ne nuk jemi të thirrur të japim një mendim, të paktën jo menjëherë. Por ne duhet të japim mbështetjen tonë, të sinqertë dhe vetëmohuese dhe të kuptojmë se kush është në një situatë shqetësimi, çfarëdo qoftë ajo. Fjalët si “e kërkove”, “sepse nuk u solle ndryshe”, “por e ke fajin” janë të gjitha mënyra për të viktimizuar ata që na kërkuan ndihmë, duke i bërë ata të ndihen edhe më të vetmuar dhe të dëshpëruar.
Përgatiti K.I / Burimi www.thewom.it
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
