FB

September 9, 2021 | 8:13

Pse të ndihmosh fëmijët në detyrat e shtëpisë bëhet një betejë rraskapitëse?

 

Sepse nuk e bëjmë me qetësi, shpesh na rëndon, vendosim pritshmëritë dhe parashikimet brenda detyrave, mbi të gjitha nuk komunikojmë me ta në nivelin e dashurisë, por në atë të detyrimit (që shkakton të kundërtën), sepse kemi frikë nga dështimi, kemi frikë nga zhgënjimi që fëmija mund të jetë jo inteligjent ose i paaftë.

1

Imponojmë metoda studimi që ishin të mira për ne, por nuk ka gjasa që ato të jenë të mira për ata që kanë inteligjencë dhe qasje të ndryshme ndaj gjërave. Kështu që kërkojmë gjithçka menjëherë ndërsa fëmijët kanë motorë me naftë.

Zakonisht largohemi mjaft të njëanshëm: mendojmë se fëmijët nuk duan të studiojnë, se nuk janë në gjendje të organizojnë veten, se nuk janë në gjendje të mësojnë dhe e ndiejnë këtë mungesë besimi edhe nëse nuk e shprehim me fjalë dhe zakonisht e konkretizojnë atë, domethënë, bëhen ajo që ne mendojmë ose kemi frikë.

Ka kaq shumë implikime negative dhe fëmijët kanë mendim të gabuar për veten dhe as nuk përpiqen të studiojnë: me frikën e madhe për të na zhgënjyer, ata preferojnë qortimin e plogështisë sesa paaftësinë. Me pak fjalë, me detyrat hyjnë në lojë dinamika delikate, probleme në komunikim, vështirësi në marrëdhënie dhe gjithçka bëhet më e ndërlikuar.

Ekzistojnë dy sugjerime që do të doja të jepja: ose delegojmë një të huaj dhe pastaj i lëmë të tjerët të ndihmojnë fëmijët tanë që të shmangin përplasjet, ose, nëse vendosim t’i ndjekim fëmijët drejtpërdrejt, atëherë duhet t’i izolojmë detyrat momentale nga keqkuptimet dhe inatet e mëparshme dhe të vendosemi në rolin e vëzhguesve për të parë se si fëmijët tanë mësojnë më mirë dhe atëherë duhet të dëgjojmë nevojat e tyre.

Kjo do të thotë që duhet t’i ndihmojmë ata sipas nevojave të tyre, karakteristikave dhe veçorive të tyre, duhet t’u përshtatemi atyre dhe jo anasjelltas.

Por mbi të gjitha duhet të kuptojmë se çdo ndjenjë mosbesimi ose dyshimi për paaftësinë e tyre na shqetëson ne, jo ata, është projeksioni ynë sepse është normale që ata nuk janë në gjendje: ata po mësojnë!

12

Ankthi është i yni, jemi ne që jemi të zhgënjyer me veten tonë ose dikë tjetër, duhet të përgjigjemi ende në mënyrë të pavetëdijshme ndaj kërkesave të disa anëtarëve të familjes që nuk na vlerësuan në fëmijërinë tonë.

T’u japësh ndihmë fëmijëve në detyrat e shtëpisë është një mënyrë për të mësuar të jemi bashkë në mënyrë harmonike, është një përvojë shumë e fortë dhe konstruktive për të dy ne, veçanërisht për ne prindërit, të pastrohemi pak nga gjërat e vjetra, nga një ndjenjë e vjetër e dështimit.

Nëse, nga ana tjetër, vazhdojmë të grindemi, atëherë është më mirë të delegojmë dikë tjetër sepse përndryshe rrezikojmë ta lëndojmë thellë me gjykimet dhe qëndrimet tona, rrezikojmë të kemi efektin e kundërt, dhe kjo është që ata të refuzojnë shkollën dhe të studiojnë, pikërisht sepse mendojnë se atje ata humbasin dashurinë tonë.

Me pak fjalë, studimi dhe të qenit mirë në shkollë është gjithmonë një çështje dashurie …

 

Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Metodo StudiAmo – D.ssa Lucia Goldoni:

© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

MARKETINGU:
Agjente Marketingu:
Erinda Topi: 0688019400
E-mail: [email protected]

© Revista Psikologjia. Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.

To Top