Shekhar Biswas, një shkencëtar i të dhënave nga Berlini, kaloi një pasdite të tërë duke u endur nëpër qytet dhe duke pyetur se kush ishte i interesuar për jetën e përjetshme. Rezultati mund të mos na befasojë aq shumë sepse të gjithë të intervistuarit thanë se nuk ishin të interesuar. Ai vetë tha se “Do të ishte shumë e mërzitshme. Do të kisha eksploruar gjithçka”.
Por është një gjë të jetosh përgjithmonë, një tjetër është të jetosh një kohë të gjatë, le të themi 100 vjet, pa rrezikun e sëmundjeve shumë të dhimbshme që prekin pleqërinë. Ky, për shembull, është një synim shumë më interesant dhe mbi të gjitha real, të cilin po e studiojnë shumë gerontologë.
Ka dy horizonte në botën e shkencës së plakjes, sipas Dr. Nir Barzilai, i cili drejton Institutin për Kërkimin e Plakjes në Kolegjin e Mjekësisë Albert Einstein në Nju Jork. Nga njëra anë janë sharlatanët që ju shesin të pamundurën dhe në thelb ju mashtrojnë dhe nga ana tjetër shkencëtarët që po punojnë për biologjinë e plakjes po identifikojnë pikat ku ne mund të ndërhyjmë realisht për të mbrojtur shëndetin tonë.
Barzilai ka ndjekur njëqindvjeçarët për më shumë se 20 vjet, duke u përpjekur të shohë nëse ata mund të japin disa të dhëna se si të jetojnë për të arritur moshën e tyre. Përveç jetës së gjatë dhe të shëndetshme, këta njerëz shpesh kanë përjetuar “vdekshmëri të ngjeshur”, duke vdekur brenda disa javësh dhe jo vitesh.
“60% e meshkujve janë duhanpirës, ndërsa femrat 30%. Më shumë se 50% e tyre janë mbipeshë ose obezë dhe nuk ushtrohen. Vetëm 2% ishin vegjetarianë. Ata nuk janë të veçantë”, tha ai. “80% është gjenetike dhe 20% është mjedisi”. Pyetja që shtrohet është çfarë kanë ata që nuk e kanë njerëzit që vdesin në moshën 80-vjeçare?
Prej disa kohësh, Barzilai ka testuar Metformin, një ilaç për diabetin që funksionon për të ndaluar disa efekte të plakjes në trup që nuk mund t’i atribuohen një procesi të vetëm, por një kombinimi të shumë proceseve të ndryshme. Ky dhe ilaçe të tjera që testohen po përpiqen të shmangin të ashtuquajturën plakje qelizore, domethënë qelizat tona nuk ndahen më, ato të vdekura grumbullohen dhe inflamohen.
Nëse në 20 vjet zbulojmë se ky lloj ilaçi mund të ndërhyjë në këtë situatë, ndoshta do të ishte një nga zbulimet më të mëdha të mjekësisë moderne.
Burimi / https://www.esquire.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
