“Nëse nuk flisni në 10 minutat e ardhshme, unë do t’ju thërras dhe do të kërkoj mendimin tuaj.” Unë e mora këtë mesazh me tekst nga CEO im. Ne ishim në 20 minutat e para dhe ekipi ekzekutiv po diskutonte atë për të cilën kishin frikë se do të ndodhte në gjashtë deri në 12 muajt e ardhshëm. Njerëzit të cilët kënaqeshin të shprehnin opinionet e tyre në këto lloj diskutimesh kishin mbuluar tashmë gjithçka për të cilën isha nervoz dhe e vlerësoj efikasitetin sesa të flas vetëm për të folur, kështu që qëndrova i qetë.
Kjo ishte në përputhje me reagimet e përsëritura që vazhdoja të merrja nga CEO im – flisni më shumë, kontribuoni më shumë në diskutime dhe biseda, kini një mendim. Por unë vazhdoja të mendoja, duhet të ketë një mënyrë tjetër për mua për të demonstruar udhëheqje. Unë jam një introvert. Mendoj të flas; shumica e ekipit tonë ekzekutiv foli për të menduar. Pra, si të drejtoni në mënyrë efektive pa cilësitë dinamike, karizmatike, të patrembura, para grupeve që posedojnë shumica e drejtuesve? Si të frymëzoni besim si një introvert?
Së pari, një vështrim i shkurtër mbi ndryshimin midis introvertëve dhe ekstrovertëve: introvertët punojnë më mirë vetëm, ekstrovertët punojnë më mirë në grup. Introvertët mendojnë të flasin, ekstrovertët flasin për të menduar. Introvertët i duan bisedat e thella 1:1, ekstrovertët duan të kenë ndërveprime të shkurtra me shumë njerëz. Introvertët preferojnë të shkruajnë, ekstrovertët preferojnë të flasin.
Kur mendojmë për CEO-t dhe drejtuesit e famshëm, ne mendojmë për njerëzit që ndjehen rehat duke hyrë në një dhomë dhe duke e zotëruar atë, ne mendojmë për karizmën, sharmin, besimin; njerëz që mund të shesin një vizion tek investitorët, partnerët e biznesit, tregjet publike. Ne mendojmë për njerëzit që janë flutura shoqërore, të cilët janë plotësisht magnetikë në një dhomë plot me të tjerë. Ne nuk mendojmë për introvertët.
Është interesante, vlerësimi i ekstroversionit si një tipar udhëheqës është relativisht i ri – filloi në fillim të viteve 1900. Një nga librat e mi të preferuar mbi këtë temë, “I qetë: Fuqia e introvertëve në një botë që nuk mund të ndalojë së foluri”, vë në dukje se: “Amerika u zhvendos nga një Kulturë e Karakterit në një Kulturë të Personalitetit. Në Kulturën e Karakterit, vetja ideale ishte serioze, e disiplinuar dhe e nderuar. Ajo që vlente nuk ishte përshtypja në publik, por mënyra se si sillesh në privat. Fjala personalitet nuk ekzistonte në anglisht deri në shekullin e tetëmbëdhjetë, dhe ideja e ‘të kesh një personalitet të mirë’ nuk ishte e përhapur deri në shekullin e njëzetë. Por kur ata përqafuan Kulturën e Personalitetit, amerikanët filluan të përqendrohen në mënyrën sesi i perceptonin të tjerët. Ata u mahnitën nga njerëz të guximshëm dhe argëtues. Çdo amerikan do të bëhej një interpretues.
“Sidoqoftë, ka shumë kërkime që tregojnë se udhëheqësit më të mirë janë, në fakt, introvertë. Udhëheqësit më të mirë janë përshkruar si “të qetë, të përulur, modestë, të përmbajtur, të turpshëm, dashamirës, me sjellje të butë, të vetëpërmbajtur, të nënvlerësuar”. Siç tha Jim Collins, një teoricien i njohur i menaxhimit, “Ne nuk kemi nevojë për personalitete gjigante për të transformuar kompanitë. Ne kemi nevojë për udhëheqës që nuk ndërtojnë egon e tyre, por institucionet që ata drejtojnë.
“Kështu që provat tregojnë se introvertët janë udhëheqës efektivë. Por si qëndrojnë ata përballë udhëheqësve ekstrovertë që dominojnë kompanitë e suksesshme sot? Unë do të ndaj disa këshilla, por në përgjithësi ju duhet të pyesni veten: si mund të maksimizoj cilësitë e mia introverte; jo si mund të mësoj të jem më ekstrovert?
Këtu janë disa gjëra që kanë funksionuar për mua:
Mbështetuni tek dëshira juaj e natyrshme për të pasur biseda kuptimplota 1:1.
Kërkoni strukturë dhe përgatituni.
Përcaktoni kohën specifike për përgatitjen.
Përdorni komunikimin me shkrim.
Dizenjoni takimet dhe hapësirën tuaj të punës që të jenë ideale për introvertin tuaj.
Burimi / https://www.theladders.com/
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
