“Përballja ballë për ballë me pjesët e dhimbshme të jetës është e vetmja mënyrë për t’u ndjerë si në shtëpi me veten.”- Nga Arthur C. Brooks
“Para disa vitesh, një mik më tha se martesa e tij po vuante sepse ai ishte shumë në rrugë për punë. Fillova ta këshilloja se si t’i rregullonte gjërat-të lëvizte më shumë takime në internet, të mjaftonte me më pak para. Por pavarësisht se çfarë sugjeroja unë, ai gjithmonë kishte një kundërargument se pse ishte e pamundur. Më në fund, më kuptoi: çështja e tij nuk ishte një problem logjistike apo menaxhimi i punës. Ishte një problem shtëpie. Siç e pranoi në fund, nuk i pëlqente të ishte atje, por nuk ishte i gatshëm të përballej me burimin e vërtetë të telasheve të tij.”
Shumë prej nesh, edhe nëse nuk udhëtojmë për punë, bëjnë diçka të ngjashme duke shmangur kalimin e kohës në shtëpinë e mendjes sonë. Nëse të qenit plotësisht i pranishëm – ose në gjuhën e medituesve modernë, të qenit i ndërgjegjshëm – është i mërzitshëm, stresues, i trishtuar, ose i frikshëm, nuk do të dëshironi ta bëni shumë. Mund të kaloni një kohë më të këndshme duke qenë psikologjikisht jashtë qytetit, si të thuash. Por, gjithsesi duhet të punoni që të jeni më të vëmendshëm. Shmangia e vëmendjes do t’i bëjë ndjenjat që po shmangni më keq, jo më të mira. Ballafaqimi me ta është një strategji më shpërblyese, nëse ndoshta më e frikshme.
Përgatiti K.I / Burimi www.theatlantic.com
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
