Jo vetëm një dorë çfarëdo, por dora e një mjeku në ballë të luftës kundër Covid. Një dorë e shënuar nga 12 orë turn në një pavijon Covid, e rrudhur dhe e thatë, si ajo e një tetëdhjetëvjeçari. Megjithatë është dora e një 48-vjeçari, Salvatore Quarta, anestezist reanimator në poliklinikën Santa Maria alle Scotte në Siena.
“Sot pas një ndryshimi tjetër rraskapitës në heqjen e dorezave të mia, tre shtresa dorezash njëra mbi tjetrën, me perceptimin e djegies intensive gjatë ndërrimit (djersa, xhel pastrues, pudër), ky ishte vizioni shqetësues i duarve të plakura papritur të një 30-40-vjeçari, me një humbje shoqëruese të ndjeshmërisë që lidhet ndoshta me një lloj vlimi të shtresës sipërfaqësore të lëkurës. Një foto që dëshiron edhe një herë të kujtojë ndjeshmërinë e lexuesit dhe të qytetarit mbi atë që është plagë shpirtërore e të gjithë atyre që po luftojnë çdo ditë në llogore me këtë pandemi. Pra, ajo që ne kërkojmë është: na jepni një dorë”.
Mjeku vendosi ta dërgojë këtë fotografi në redaksinë e Repubblica: “Ne jemi mësuar të shohim fytyrat e punonjësve, ose më saktë sytë e tyre të lodhur, qëndrimin e lodhur të njerëzve të shfrytëzuar nga mbrojtja shëndetësore, të përkulur nga orët e punës. Ju mund t’i shihni ato, megjithatë këto janë mjetet tona kryesore të punës”.
Punon 12 orë në ditë në zonën e Covid.
“Qëndrojmë 2-3 muaj në zonën Covid dhe 1 muaj në sallën e operacionit (në rastin tim), për “t’u çlodhur”, – thotë ai. – Duket një paradoks, por kështu është, sepse në vetvete nuk është sasia e orëve që ju vret, por cilësia: orë të kaluara në kostume zhytur kokë e këmbë, me një maskë dhe një mbulesë mbrojtëse, duke trajtuar njerëz gjithnjë e më të rinj, me histori gjithmonë e më marramendase, njerëzisht të vështira për t’u tretur”.
Nuk është për t’u habitur, në sytë e vajzës së tij Salvatore është një hero.
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi la Repubblica
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
