Nëse e shihni rreth e rrotull, thuaji se jam krenare, se shikimi im është i turbullt nga lotët duke parë një grua të tillë, sepse roli i saj si nënë po e bën atë të përsosur edhe nëse të tjerët i hedhin dënime me sy.
Thuaji se e pashë në supermarket duke bërë Pazar, ndërsa djali i saj po shfrynte zemërim duke mbajtur frymën, ajo po i thoshte me dhëmbë të shtrënguar të ndalonte.
Thuaji se e pashë në mëngjes kur zgjohet për të përgatitur mëngjesin në një ditë shkolle, duke diskutuar në tavolinë se cila pjatë ka më shumë drithëra ose kujt i kanë dhënë copën më të madhe të bukës.
Thuaji se e pashë rrugës për në punë me telefonin në dorë, duke i shpjeguar se ku është gjithçka në shtëpi, “atij” që mesa duket nuk gjen asgjë nëse nuk është aty për t’ia dhënë.
Të lutem, thuaji që është më e mira, se e pashë “të hiqte ushqimin nga goja” për t’ia dhënë djalit, dhe me një gënjeshtër të madhe thuaji që kafshatën e fundit nuk e donte, se nuk kishte më uri.
Nëse e sheh rreth e rrotull, thuaji që e njoh, se e kam parë të bëjë llogaritë për të arritur në fund të muajit … ndërsa të gjitha shijet dhe nevojat e saj mund të presin.
Se e pashë të qante një ditë në banjë për të mos shqetësuar pjesën tjetër të familjes, se lodhja po e thyente dhe donte vetëm të bërtiste.
Duke bërtitur me të madhe dhe duke ikur, por si gjithmonë aq e guximshme dhe aq luftëtare: ajo qëndroi.
Thuaji se e kam parë të flejë më pak pasi kujdeset për këlyshët e saj si një luaneshë që të mos u ndodhë asgjë, duke duruar komente nga njerëz që mesa duket nuk kuptojnë asgjë.
Nëse një ditë e ndeshni pranë, mos harroni t’i tregoni se e di, se mali i rrobave të pista duket i pafund, se mbeturinat nuk duket se përfundojnë kurrë në lavaman, se shtëpia nuk duket kurrë e pastër, se shtretërit thuajse janë zhbërë si me magji, ku mezi gjen një palë çorape apo kujton se ku ka shkuar ajo bluza që aq shumë kërkojnë.
Se i kuptoj ato nyjet në flokët e saj, mungesën e grimit në fytyrën e saj, se i kuptoj ato kilogramët e tepërt apo më pak për të mos i lënë kohë asaj të kujdeset për veten.
Nëse edhe ti e njeh, thuaji se e dimë, se ka kohë që nuk ka ngrënë gjellën e saj të preferuar, se ka harruar festën e fundit në të cilën mund të shkonte pa menduar për djalin e saj, që e pashë të kthehej shpejt kur në vend të kësaj ajo arriti të shkonte pa fëmijët.
Thuaji se e di dëshirën që ajo ka për atë verë të ruajtur në dritaren e saj që nuk mund ta pijë, ose për herët kur ajo ka ndërprerë filmin e saj të preferuar sepse detyra i ka trokitur në derë.
Thuaji se e di, se akullorja që ajo dëshiron e meriton.
Nëse e shihni përreth, jepini asaj një buzëqeshje spektakolare, të asaj që i duhet thënë: “po e bën mirë”
Për të gjitha NËNAT.
Autore Ana Burgos
Përgatiti Orjona Tresa / Burimi Web
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
