Përshëndetje, jam një vajzë 25 vjeçe. Jetoj jashtë shtetit për Erasmus në Spanjë dhe për 2 muaj do të përfundoj ky udhëtim. Jam këtu prej gati një viti. Kuptova se sa shumë është rritur ankthi im gjatë kësaj kohe dhe sa gjithnjë e më pak e qetë jam. Ditët e mia këtu janë gjithmonë të trishtuara, gjithmonë ndjej lot në fyt dhe nuk mund të dal nga ky tunel. Jam përpjekur të dal dhe të shoqërohem, duke u përpjekur të afrohem me interesat e të tjerëve dhe më pak me të miat, por fatkeqësisht nuk mund të shkoj mirë me njerëzit që më rrethojnë. Jam munduar të dal vetëm, të bëj atë që më intereson, por fatkeqësisht nuk funksionon. Do të doja t’ju pyesja se si mund të përpiqem t’i jetoj këto dy muajt e fundit me më pak shqetësime dhe pa llogaritur ditët që kalojnë derisa të kthehem në shtëpi. Faleminderit!
Përgjigje: Përshëndetje, e kuptoj vështirësinë që nuk të lejon të jesh e qetë në këtë përvojë tënden. Do t’ju këshilloja të merrnit pak kohë për veten tuaj, një hapësirë ku mund t’i eksploroni këto gjëra dhe të sillni vuajtjet tuaja për të hetuar arsyet e thella të këtij shqetësimi. A ka ndodhur ndonjë gjë në muajt e fundit që ka rritur ankthin? Nga njëra anë, kjo përvojë është gati të përfundojë dhe për këtë arsye ju vjen keq, por nga ana tjetër, a jeni e lumtur që do të ktheheni në shtëpi? Apo pas kësaj eksperience ekziston frika për të gjetur të renë “çfarë do të bëj më pas”?
Ndryshimet ndonjëherë mund të na bëjnë të shkojmë në krizë sepse nga njëra anë duam të ndryshojmë dhe ndonjëherë është e papritura “çfarë do të ndodhë më pas”, por nga ana tjetër duam të mbetemi siç jemi sepse na trembin.
* Dr. Massimiliano Beneventi, psikolog
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
