Përgatiti Esmeralda Birçaj, eksperte e shëndetit mendor
Vetmia. Një emocion që të gjithë e kemi ndjerë pak a shumë, të paktën një herë në jetën tonë. Tani është një ndjenjë/emocion mjaft në kohë. Është fatkeqësia e re e epokës. Sado paradoksale mund të tingëllojë, në një kohë kur komunikimi konsiderohet më i lehtë se kurrë, vetmia po prek gjithnjë e më shumë njerëz. Është një ndjenjë e thellë dhe thelbësore, e cila është e pavarur nga fakti nëse dikush jeton vetëm apo jo.
Çfarë është vetmia?
Vetmia është një gjendje emocionale në të cilën një person përjeton një ndjenjë të fortë, të trishtuar të zbrazëtisë, izolimit. Këto shoqërohen me dëshpërim, hidhërim, lodhje mendore, refuzim të të tjerëve, mungesë dashurie dhe braktisjeje. Individi ndihet vetëm, i izoluar dhe i prerë nga vetja dhe të tjerët.
Vetmia shoqërohet nga një ndjenjë e thellë e mosekzistencës personale, mungesë shprese për marrëdhënie, kotësi dhe turp. Është një përvojë e dhimbshme e marrëdhënies. Në këtë përvojë nuk ka kontakt të personit me veten, por as me mjedisin e tij.
Jam vërtetë vetëm apo ndihem vetëm?
Shumë herë njerëzit identifikojnë “Unë jam vetëm” me “Ndihem vetëm”. Por ka një ndryshim. Është ndryshe të zgjedhësh të jesh vetëm, të kalosh kohë me veten dhe tjetrin për të qenë vetëm për shkak të rrethanave, situatave ose zgjedhjeve. Vetmia dhe të qenit fjalë për fjalë vetëm nuk janë e njëjta gjë. Për shembull, dikush mund të jetë vetëm dhe të mos ndihet ashtu, ose mund të jetë me njerëzit e tij dhe të ndihet vetëm.
Gjithashtu, dikush mund të ndihet i vetmuar edhe nëse është i rrethuar nga një turmë njerëzish. Efektet psikologjike të vetmisë. Vetmia është një gjendje kronike që e lodh personin emocionalisht dhe psikologjikisht. Vetmia është më shumë sesa thjesht të mos kesh miq. Është një problem më i thellë i shkaktuar nga mendimet dhe ndjenjat e papërshtatshmërisë dhe turpit. Njerëzit që ndihen të vetmuar shpesh mendojnë se është jashtëzakonisht e vështirë të gjesh shoqëri, të ndërtosh marrëdhënie shoqërore dhe mbështetëse.
Vetmia shpesh hesht. Kështu, njerëzit e vetmuar zakonisht fshehin vetminë e tyre pas maskës së normalitetit, kur në fakt ndihen të turpëruar, të padenjë dhe të pasigurt. Edhe pse të luftosh vetminë mund të jetë e vështirë, ka disa gjëra që mund të bëni t’ju ndihmojë.
Gjykatësi i Brendshëm:
Ndonjëherë nuk e dimë se çfarë po i bëjmë vetes kur e nënvlerësojmë. Mundohuni të identifikoni zërat tuaj të brendshëm që po sabotojnë veten. Të gjykosh vazhdimisht veten negativisht nuk shërben. Në fakt, ka të njëjtin ndikim shkatërrues si abuzimi që dikush tjetër mund t’i shkaktojë dhe mbase edhe më i madh. Është e vështirë të jesh i lumtur kur abuzohesh. Por kur të jeni të mirë me veten, patjetër që do të ndiheni më mirë. Kjo do të thotë, të mbështesësh veten ashtu si do ta mbështeste një mjedis mbështetës.
Identifikoni mendimet tuaja negative.
Për shembull, “Do të doja të kisha humor dhe diçka interesante për të thënë”, “Jam i shëmtuar që dikush dëshiron të dalë me mua”, ose “ngadalë ata nuk e kuptojnë se çfarë dua të them”.
Mbështetës i brendshëm:
Sapo dikush të njohë gjyqtarin e brendshëm dhe sa thellësisht e lëndon veten në këtë mënyrë, ai mund të dëshirojë të ndalojë së bëri atë. Një mënyrë për të ndaluar këtë zë është të krijoni një vend që mbështet veten. Zëvendësoni mendimet negative që ju dëmtojnë me qëndrime më të dobishme dhe reale. Kurdoherë që shfaqet një mendim negativ, përpiquni ta ndaloni dhe mendoni për një mendim pozitiv.
Për shembull, “Unë jam i dashur ashtu siç jam”, “Unë meritoj të kem dashuri, miq dhe mbështetje në jetën time”, “Vetëm sepse ndihem i vetmuar nuk do të thotë se do të ndjehem gjithmonë kështu”, “Të jesh vetëm nuk do të thotë kam një problem””Është normale që unë të ndihem i vetmuar, të gjithë ndihen të vetmuar në një moment “,” Ka njerëz që kujdesen për mua”.
Marrëdhëniet toksike:
Nëse keni njerëz në jetën tuaj që ju zvogëlojnë me komentet dhe sjelljen e tyre, duhet t’i lini mënjanë. Kjo do të lërë vend për njerëzit që t’ju bëjnë të ndiheni mirë me veten tuaj. Mos i mbani marrëdhëniet toksike nga frika e vetmisë së mundshme. Në fakt, këto marrëdhënie kultivojnë dhe intensifikojnë ndjenjën e vetmisë. Marrëdhëniet njerëzore janë të rrjedhshme dhe ndryshojnë vazhdimisht. Nëse ndiheni të vetmuar në marrëdhëniet që tashmë keni, mund t’i rishikoni ato.
Pyete veten, a janë reale pritjet e mia për këto marrëdhënie? A u jap shumë atyre që presin shumë më tepër nga sesa mund të më japin? Ju mund ta keni idealizuar këtë marrëdhënie, duke e konsideruar atë si mënyrën e vetme për të dalë nga vetmia, ndërsa injoroni mundësitë dhe mundësitë për marrëdhënie të tjera po aq të kënaqshme.
Thellimi dhe ndërgjegjësimi për cilësinë e marrëdhënieve të dikujt është një mënyrë për të kufizuar vetminë. Antidoti i vetmisë është shoqëria dhe ndarja në marrëdhënie autentike dhe të barabarta.
Identifikoni nevojat tuaja:
Jo të gjitha marrëdhëniet plotësojnë nevojat ndërpersonale. Disa nevoja mund të jenë shoqëria, afeksioni, dashuria, pranimi dhe mbështetja emocionale. Eksploroni dhe zbuloni nevojat që i përshtaten temperamentit tuaj. Krijoni marrëdhënie autentike dhe kuptimplota bazuar në zgjedhjen e lirë, dashurinë dhe dialogun.
Kujdesu për veten:
Në kohën kur përjetojmë emocione të forta negative, ne neglizhojmë rëndësinë e nevojave të përditshme që ndikojnë në mirëqenien tonë dhe intensifikojnë emocionet negative. Miratoni një mënyrë jetese të shëndetshme me gjumë të mirë, ushqimin e duhur, ushtrime fizike dhe mendore. Ushqimi i duhur, gjumi i mirë dhe ushtrimet e rregullta janë jetike për shëndetin mendor.
Mediat sociale:
Mediat sociale duken shumë mirë për shoqërinë dhe miqtë. Por nuk ka asgjë më të keqe për njerëzit e vetmuar sesa të shohin sa mirë po i bëjnë të tjerët. Kështu që përpiquni të qëndroni në kontakt me disa miq dhe të afërm përmes mediave sociale, por shmangni krahasimet. Njerëzit zakonisht tregojnë veten e tyre më të mirë jashtë, kështu që nuk është gjithmonë e lehtë të thuash se çfarë po ndodh me të vërtetë në jetën ose marrëdhënien e dikujt tjetër.
Por mos harroni se gjërat nuk janë gjithmonë siç duken. Shpesh njerëzit, veçanërisht në mediat sociale, paraqesin vetëm anën pozitive të jetës së tyre. Por askush nuk mund ta dijë se çfarë po ndodh pas dyerve të mbyllura dhe nëse jeta e tyre e vërtetë është e tillë gjatë gjithë ditës, çdo ditë.
Është krejtësisht normale që të gjithë të kemi dobësi dhe probleme, kështu që krahasimi që bëjmë shpesh është jorealist.
Mbani parasysh:
Izolimi mund ta bëjë trishtimin e vetmisë edhe më intensiv, të rrisë nivelet e stresit dhe të ndikojë në shëndetin e përgjithshëm mendor. Zgjidhni njerëz që u besoni, dijeni se ata kujdesen për ju dhe se ka reciprocitet. Kërkoni kontakt dhe kultivoni këto marrëdhënie pozitive ekzistuese. Mos e nënvlerësoni rëndësinë e asaj që keni për të ofruar. Për shembull, mund të telefononi një të afërm ose të njohur që ju ka telefonuar për të parë se çfarë po bëni.
Lejoni veten:
Lejoni veten të jeni të prekshëm. Eksternalizoni përvojat tuaja, ndjenjat tuaja, kujtimet tuaja, ëndrrat dhe dëshirat tuaja. Kjo është një mënyrë efektive për të njohur dhe kuptuar më mirë njerëzit e tjerë. Gjithashtu përmes diskutimeve të mësipërme ju do të jeni në gjendje të njihni të tjerët dhe të kuptoni nëse doni shoqërinë e tyre.
Mos harroni se vetmia nuk zgjat përgjithmonë
Shihni vetminë si një shenjë të një problemi marrëdhënieje. Vetmia është motivi për kontakt. Kështu që ne mund të mobilizohemi ose për të marrë marrëdhënie të reja, ose për të rivendosur ose përmirësuar marrëdhëniet tona ekzistuese. Na duhet kohë për të njohur vetminë, për ta shprehur atë dhe më pas për të ndërmarrë veprime për të ndryshuar situatën.
© Nuk lejohet riprodhimi i shkrimeve pa vendosur autorësinë e revistës "Psikologjia" dhe pa cituar burimin.
